Wat drijft mensen om duizenden euro's aan de behandeling van hun huisdier uit te geven? Hoe ver zijn artsen bereid te gaan om eigenaren tevreden te stellen? En wat verklaart de intens hechte band tussen mens en dier? Deze vragen staan centraal in de documentaire Dierenliefde, over het grootste dierenziekenhuis van Europa, de humanisering van het dier en de menselijke behoefte aan warmte.

De polikliniek van de Universiteitskliniek voor Gezelschapsdieren telt vijftien behandelkamers, tweehonderd medewerkers, een intensive-care en aangepaste hulpmiddelen. Operaties vinden plaats in zes volledig uitgeruste operatiezalen door gespecialiseerde cardiologen, neurologen en oncologen. De kliniek onderscheidt zich alleen van een ‘humaan’ ziekenhuis door de hoeveelheid haar die aan het eind van de dag door de schoonmakers uit de wachtkamer wordt geveegd.

Gerda Koster maakt zich zorgen over haar sterk vermagerde hond Rakker die ze jaren geleden met haar inmiddels overleden man uitzocht: “Het is je kind. Ik denk dat iedereen er hier wel zo voor staat.” Over haar band met het dier zegt ze: “Het is een wisselwerking. Ze halen het beste in je naar boven omdat ze zo lief zijn.” En hun verzorging mag iets kosten, getuige het Rotterdamse echtpaar Mathot, vaste gast in de kliniek. Hun twaalfjarige hondje Sarina ondergaat haar derde operatie. Terwijl ze moeten rondkomen van de AOW, stapelen de rekeningen zich op. “Met deze operatie erbij zitten we ongeveer op de 6500 euro. En dan nog de chemokuur erbij: je koopt er alweer een autootje voor hè?”, aldus meneer Mathot. Maar stoppen met behandelen is voor zijn vrouw geen optie. “We hebben haar twaalf jaar geleden gekregen voor onze trouwdag. Nee, die kan je echt niet missen hoor dat beestje. Voor geen goud.”

Regisseurs: Hans Hermans en Martin Maat