De nieuwe documentaire van Sanne Rovers heeft een duidelijk missie: mensen aanzetten om beter om zich heen te kijken. De natuur in haar volle glorie te zien.

'Types zoals haar vader' moesten de hoofdrol gaan spelen in Rovers' nieuwe documentaire. Dat wil zeggen: mensen met hart en ziel voor de Nederlandse natuur, die op hun eigen manier een steentje bijdragen aan het behoud daarvan. Haar vader is zo iemand: een echte groenkijker, die al zo lang Rovers het zich kan herinneren een fascinatie voor elk grasveld kan opbrengen. 

In het DocTalks-interview vertelt Rovers hoe haar vader, die haar oorspronkelijk met de voorbereiding zou helpen, uiteindelijk steeds centraler in haar verhaal kwam te staan. 

De documentaire gaat enerzijds over rouw om de teloorgang van de natuur, maar tegelijkertijd over de hoop van mensen die initatieven opzetten om de natuur te redden. Volgens Rovers staan er drie emoties centraal in haar film: 'Het gaat over liefde, rouw en hoop. De liefde zit heel erg in het goed kijken, de schoonheid en de prachtige details die de natuur je geeft als je goed oplet. Maar als je beter gaat kijken, dan zie je ook die andere kant.

'Ik probeerde een balans te houden tussen die liefde en rouw, maar die rouw werd op een gegeven moment wel heel zwaar. Het werd ook steeds meer de vraag hoe ik de film nou hoopvol kon eindigen.' 

Die hoop vond Rovers bij de mensen die centraal staan in de film. Insectentellers, stadstuinierders, vogelbeschermers en landgoedeigenaren, die ze grotendeels via haar vader vond. Allemaal zijn ze bezig hun eigen postzegel natuur te beschermen.

En dat maakt verschil, vertelt Rovers: 'Als je kijkt naar de hele stikstofdiscussie, is een nieuwsbericht over dat het ongelofelijk slecht gaat met de dagvlinders iets dat dat daar wel een bijdrage aan kan leveren. De politiek lijkt op het moment niet heel natuur-minded te zijn, maar tegelijkertijd zie je een onderstroom van een steeds grotere groep mensen die bewust wordt van dat het anders moet.'

Bij de documentaire hoort ook een impactcampagne, bestaande uit een reeks vertoningen met nagesprekken met lokale groenkijkers. Ook worden er rondleidingen door steden en natuurgebieden georganiseerd. Die inhoud van die nagsprekken en rondleidingen zijn overal anders. Rovers: 'Op de ene plek gaat het heel erg over het vergroenen van de stad, op de andere plek veel meer over voedsel. Het is wat dat betreft een film die heel veel onderwerpen raakt en daarom ook op heel veel plekken terecht kan komen.' 

Ook in haar volgende documentaire wil Rovers weer met de natuur aan de haal, maar dan met een diverse groep natuurliefhebbers. 'De natuurbeschermingswereld is in de basis een witte-oude-mannenwereld, al is het aantal vrouwen wel aan het stijgen.' In het DocTalks-interview vertelt ze hoe ze het verhaal wil uitbreiden.