Voor Ida Haendel was de viool alomvattend. Hoewel ze minder beroemd is geworden dan haar generatiegenoten Isaac Stern en Yehudi Menuhin, was haar spel van hetzelfde niveau. Wonderkind Ida bereikte de top en maakte zo de nooit uitgekomen droom van haar vader waar.
Maar na een leven lang viool spelen werd het steeds moeilijk te accepteren dat het niet meer is zoals het was. De druk wordt steeds hoger. Als uit haar Stradivarius een slechte toon komt, vertelt ze de reparateur dat haar publiek wel eens, helemaal onterecht, zou kunnen denken dat het aan haar leeftijd ligt...
Regie: Paul Cohen