Fascinatie
“Het idee voor deze documentaire is met name ontstaan vanuit bewondering, maar ook uit verbazing,” vertelt Croes. De 11-jarige Cheyenne – een van de talentjes uit de documentaire – is haar nichtje en Nederlands kampioene ritmisch gym. Croes wilde in de eerste plaats haar fascinatie voor de gedrevenheid van haar nichtje vastleggen, op een zo puur mogelijke manier. Groothoff kwam op dat moment net terug uit Indonesië, waar zij verschillende documentaires had geschoten. Zodoende bracht het duo hun ideeën bij elkaar en volgde daaruit uiteindelijk een documentaire over jonge gedreven sporters.
Makers van Morgen
Salto's en splitten
VPRO
Hoe is het voor kinderen om aan topsport te doen? Kunnen zij nog wel van hun kindertijd en vrije tijd genieten? Isabel Groothof (23) en Serena Croes (23) volgden voor hun afstudeerproject aan de Hogeschool voor de Kunsten Utrecht (HKU) twee jonge talentjes die alles geven voor de sport.
Portret
Waar hun documentaires voorheen vooral “experimenteel” waren, hebben ze nu beiden een meer duidelijke visie. “We merken dat we het interessant vinden om een portret te maken en zo meer de diepte in te gaan,” vertelt Groothoff. “Ik vind het heel bijzonder om met film zo dicht mogelijk tot een personage te komen.” Eerder deden ze dat in de documentaire 17155 waarmee ze de Cinema Senior Award wonnen. De film vertoont het portret van een ouder koppel van wie het leven als gevolg van een hersenbloeding drastisch verandert.
Cameraschuw
In Salto’s en Splitten zien we Cheyenne (11) en Prince (9) die dag en nacht bezig zijn met topsport: respectievelijk ritmisch gym en turnen. “Beide kinderen zijn enorm gedreven en druk met alsmaar trainen en oefenen om beter te worden,” vertelt Groothoff. “Met name Cheyenne, zij staat aan de Nederlandse top. Toch was het lastig om haar voor de camera te zetten. Ze is een heel verlegen meisje, heel cameraschuw ook, behalve in de gymzaal.” Croes: “Prince daarentegen is heel druk, bijna hyperactief. Hij slooft zich graag uit.” Twee totaal verschillende kinderen dus, uit totaal verschillende milieus – zo stellen de makers. Belangrijk voor hen was om de film niet te informatief te maken. Groothoff: “Het is een jeugddocumentaire, daarbij moet je met name opletten dat je het visueel boeiend houdt.” Toch maken de oprechte en kinderlijke uitspraken in combinatie met het fraaie beeld het ook voor volwassenen vermakelijk om naar te kijken.
Veters strikken
Opvallend in de documentaire is de verwevenheid tussen de sport en het privéleven. Sport komt terug in alles. Wanneer Cheyenne met haar beste vriendinnetje – van ritmisch gym – op bed zit bungelen haar voeten met strak gekromde tenen ritmisch heen en weer. Buitenspelen komt bij Prince vooral neer op vrij turnen. “Het sporten is voor hen geen moeten, maar meer een gewoonte,” legt Croes uit. “Het is bijna als veters strikken.”
De twee filmmaakster hebben zoveel mogelijk geprobeerd de kinderen zelf te laten vertellen. Op een bepaald momenten was het echter noodzakelijk een leidraad aan te geven, omwille van tijdsgebrek, “en omdat kinderen nog wel eens willen afdwalen naar minder relevante onderwerpen”. Dat is ook de reden waarom ze gebruik hebben gemaakt van voice-overs. Groothoff vertelt: “over het algemeen is de concentratieboog bij kinderen vrij kort. We lieten Cheyenne en Prince inspreken op een bandje. Op deze manier konden we hun pure en soms ontroerende citaten kwijt en tegelijkertijd mooi beeld vertonen.”
Over de makers
Groothoff en Croes werken op dit moment als freelancers aan verschillende projecten. Daarnaast doet Croes een nieuwe opleiding voor docent Beeldende Vorming en is van plan om later filmles te gaan geven op het voortgezet onderwijs. Groothoff is op dit moment druk bezig met zoeken naar een stage in de wereld van kinderfilms. Verder is het duo bezig met brainstormen over plannen voor een eventuele kinderserie. Beiden: “Kinderen zijn nog zo puur. Als volwassene kun je verbazingwekkend veel leren van hun eerlijke en objectieve visie.”