Dat beeldend kunstenaar Florentijn Hofman indruk wil maken met zijn beelden, is iets wat zeker is. Hij werkt altijd zo groot als hij kan, altijd in de publieke ruimte. Zijn kunst torent hoog boven omliggende gebouwen uit en neemt absurd veel plek in beslag. Zo creëert hij een beeld waar je als publiek niet om heen kan. Je moet er wel naar kijken.

Hofman is een bevlogen kunstenaar èn ondernemer. Zonder subsidies of overheidsgeld boekt hij groot succes in binnen- en buitenland. Hij beantwoordt geheel aan de wensen die de hedendaagse politiek stelt aan kunstenaars. Tegelijkertijd lijkt Hofman zich buiten te sluiten van de kunstwereld. Hij werkt veel in opdracht van grote steden en zijn populaire beeldtaal doet het wereldwijd goed bij een groot publiek. Hoe vind je als kunstenaar de balans tussen kunstzinnige waardering en groot commercieel succes? Wat is voor Hofman belangrijker? En blijft hij ondanks het succes trouw aan zijn kunst?

Inhoudelijk verkent de film het thema zien en gezien worden, letterlijk wanneer de film inzoomt op zijn nieuwste werk tot nu toe, een gigantisch aardvarken. Minder letterlijk wordt het wanneer de film laat zien hoe Hofman grenzen opzoekt om gezien te worden – de grens tussen kunst en ondernemerschap, tussen creatieve erkenning en commercieel succes.

Regisseur: Ellen Vloet