In Tweeling volgt regisseur Bregtje van der Haak de eerste zeven levensjaren van een op zee geboren tweeling en hun strijdbare moeder Merhawit. Toen van der Haak bijna klaar was met de montage, kreeg Merhawit plotseling bezoek van de Duitse kinderbescherming. Ze was bang dat haar kinderen bij haar werden weggehaald. Hoe gaat het nu met Merhawit?

Wat gebeurde er precies?
‘Merhawit belde me in paniek op. Eén juf op school maakte zich zorgen over de kinderen en had de kinderbescherming gebeld. Ze zei dat ze ’s middags moe waren op school. Ook vond ze hun kleding niet schoon genoeg. Nou, ik heb nog nooit iemand gezien die zo vaak de was doet als Merhawit. Merhawit begreep niet wat er aan de hand was. Ze was bang dat ze haar kinderen zou kunnen kwijtraken. Net zoals met de toeslagenaffaire in Nederland kende zij in Duitsland ook verhalen over kinderen die bij hun ouders waren weggehaald. Ze was een tijd lang echt in paniek.’

‘Vervolgens kreeg ze thuis een paar keer bezoek van een team van de kinderbescherming. Toch wist ze niet wat de uitkomst van deze gesprekken nu precies inhield en bleef ongerust. Ik heb daarom gevraagd of researcher Henneke Hagen contact wilde opnemen met haar jeugdzorgmedewerker, die ons geruststelde. Ze vinden dat Merhawit de opvoeding knap heeft gedaan en ze zijn absoluut niet van plan om de kinderen bij haar weg te halen. Het viel dus mee. Ze willen haar wel helpen met de schoolkeuze voor de kinderen. Nu is ze heel opgelucht op vakantie gegaan met de tweeling en met haar broer. Voor het eerst in zeven jaar weer naar haar familie. Eritrea kan ze natuurlijk niet in, maar in Ethiopië gaan ze haar moeder en zus ontmoeten.’

Blijf je Merhawit en haar tweeling volgen?
‘Ik blijf de tweeling een paar dagen per jaar volgen. Ik hoop er in mei een paar dagen heen te kunnen, zodat ik haar zoektocht naar nieuwe scholen voor de tweeling kan volgen.’

Heeft de film haar iets gebracht?
‘Ja, dat denk ik wel. In ieder geval een vriendschap met de crew van de film. Daardoor is ze minder geïsoleerd. Ze belt me vaak. Ze woont al zes jaar in Duitsland maar heeft geen Duitse vrienden. Gelukkig kent ze nu wel Sylvana, van haar taalcursus. Dat is een geweldige vriendin die haar leven veel leuker heeft gemaakt. Ze maken veel uitstapjes met de kinderen. Sylvana is ook een alleenstaande moeder, met haar dochter Anissa.’

Hoe gaat het nu met Merhawit?
‘Ik denk dat het heel goed met haar gaat. Er zullen vast wel weer nieuwe problemen komen, maar ik heb het gevoel dat ze veel minder alleen is. En dat ze het idee heeft losgelaten dat de kinderen per sé hun vader nodig hebben om tot evenwichtige personen te kunnen opgroeien.  Ze ziet nu ook zelf hoe goed ze de opvoeding heeft gedaan al die jaren. En dat betekent ook dat ze stapje voor stapje aan haar eigen toekomst kan gaan denken. Dat zie je bijvoorbeeld ook aan de plannen die ze maakt met Sylvana om samen een haar- en nagelstudio te beginnen. Dat is een heel grote stap.’

'Ze ziet nu ook zelf hoe goed ze de opvoeding heeft gedaan al die jaren'