Dit jaar vindt van 25 januari tot 4 februari het International Film Festival Rotterdam plaats. Behalve een overvloed aan speelfilms, kun je daar ook een heleboel bijzondere documentaires zien. Sjoerd Aarden, redacteur bij 2Doc.nl, tipt er vijf.

Future Me

Vincent Boy Kars | Nederland | 97 minuten

In Future Me maakt filmmaker Vincent Boy Kars zichzelf tot de pion van zijn eigen film en wordt hij geconfronteerd met diepgewortelde angsten en verlangens. Lukt het hem om zichzelf te bevrijden van zijn verleden en de persoon te worden die hij wil zijn in de toekomst?

Future Me is het derde en laatste deel van Kars’ millenial-trilogie, waar ook de succesvolle documentaires Independent Boy (2017) en Drama Girl (2020) deel van uitmaken. Doordat Kars de kijker onderdeel maakt van zijn eigen verleden en emotionele worstelingen, is het eindresultaat wonderbaarlijk persoonlijk en intiem.  

Four Daughters

Kaouther Ben Hania | Frankrijk, Tunesië, Duitsland | 110 minuten

Olfa Hamrouni heeft vier dochters, maar haar twee oudste tieners verdwijnen wanneer deze radicaliseren en zich aansluiten bij islamitische extremisten in Libië. De achtergebleven vrouwen herbeleven hun herinneringen van vóór en na hun vertrek en onderzoeken hoe vrouwelijkheid, trauma en overgeërfde geschiedenis hun familie hebben beïnvloed. 

De Tunesische filmmaker Kaouther Ben Hania combineert fictie met theater en documentaire, om het hartverscheurende verhaal van de complexe relatie tussen een moeder en haar dochters te verkennen.

So Unreal

Amanda Kramer | Verenigde Staten | 101 minuten

Voor science fiction-nerds en Blondie-fans. Aan de hand van Cyberspace cinema-klassiekers als TRON (1982), Tetsuo (1989) en eXistenZ (1999) gidst rockicoon Debbie Harry ons door een verhaal over de verweven relaties tussen cinema, menselijkheid en technologie.

Over de bijna eindeloze mogelijkheden van digitale vooruitgang, maar ook de existentiële gevoelloosheid en angst voor controleverlies. Een video-essay dat overloopt van nostalgische neonbeelden en je meeneemt op een psychedelische trip door filmische tijd, ruimte en geheugen.  

''Trolley Times''

Gurvinder Singh | India | 153 minuten

In september 2020 nam de Indiase overheid drie landbouwwetten aan om de manier waarop boeren hun producten op de markt aanbieden te hervormen. Dit leidde in het hele land tot een reeks vreedzame protesten. Vooral boeren uit Punjab en Haryana trokken naar New Delhi om de intrekking van de wetten te eisen. Toen ze niet tot de hoofdstad werden toegelaten, zetten ze tentenkampen op langs de snelwegen, waar ze ruim een jaar bivakkeerden.

De documentaire ‘’Trolley Times’’ is een verslag van het vreedzame protest, een van de grootste in geschiedenis. De titel ontleent zich aan de krant die in het kamp werd gedrukt en verspreid.

Obedience

Wong Siu-Pong | Hongkong | 71 minuten

Minimalistische documentaire over de Hongkongse wijk Hung Kom, waar de bekende Kwun Yum-tempel staat. Tijdens het grote Treasury Opening Festival trekt de tempel grote groepen gelovigen aan, op zoek naar financiële voorspoed.

Aan de overkant van de straat ligt echter een vervallen maar levendig blok gebouwen met een parallelle economie, bestaande uit recyclewinkels, illegale vlooienmarkten en bescheiden restaurants, die allemaal op het punt van uitsterven staan. Obedience is een observerende straatdocumentaire over een precaire minisamenleving die aan zijn lot lijkt over te zijn gelaten.