Wat vind je van de documentaire?
‘De makers jagen wel een beetje door het laatste deel van haar leven heen, of the third act zoals zij het noemt. Maar tegelijkertijd doet een documentaire altijd te kort aan iemand. Je moet natuurlijk een focuspunt kiezen en zij hebben haar activisme in de jaren ’60 en ‘70 als belangrijkste onderdeel gekozen, terwijl ze op latere leeftijd ook heel veel interessante dingen heeft gedaan.’
Zoals?
‘Nou, ik vind het heel interessant dat zij nu veel doet voor oudere actrices. In Hollywood waren er voor oudere vrouwen namelijk altijd maar twee rollen: die van moeder of gescheiden vrouw. En toen dacht Jane Fonda op een gegeven moment: ‘fuck it, ik ga daar verandering in brengen en ik ga iets maken voor Netflix’. Heel revolutionair dat zij al in een vroeg stadium iets met Netflix wilde maken en dat het vervolgens Grace & Frankie werd; een serie waarin het expliciet over het seksleven van ouderen gaat en waarin dildo’s voorkomen.’
Ben je nog verrast door de documentaire?
‘Ja, ik wist namelijk niets over de struggle die zij had met haar vader, Henry Fonda. Dat zij zo haar best deed om uit zijn schaduw te komen en om door hem gezien te worden. Ik vind het fascinerend dat ze dat jaren later nog steeds had, terwijl ze verder schijt lijkt te hebben aan alles en iedereen. Dat is denk ik ook wat me het meest verbaasde: hoe ze heel Hollywood aan haar laars lapte. In de jaren ’60 en ’70 lijkt ze met zo’n gemak een kant te kiezen bij de Vietnamoorlog zonder ook maar in te binden als de gevolgen enorm zijn, vind ik heel cool. Zo is ze niet zomaar tegen de Vietnamoorlog, nee, ze gaat er ook gewoon heen om te provoceren door met Vietnamese soldaten en wapens op de foto te gaan. Je kunt erover discussiëren hoe nodig en netjes dat was, maar ze deed het gewoon. Die heftigheid zie je nu bij haar inzet voor een beter klimaatbeleid. Dat vuur dat ze in zich heeft werkt bij mij wel aanstekelijk.’
Tekst gaat verder na afbeelding