Human Doc

Ik wil nooit beroemd worden

HUMAN

Anderhalf jaar lang volgde documentairemaakster Mercedes Stalenhoef Tobias Prenen, na een hartstilstand belandde hij in een rolstoel terwijl hij ooit op de concertpodia de sterren van de hemel speelde. “Ik wil nooit beroemd worden”.

Hij woont jaren in een instelling voor mensen met een verstandelijke handicap en sluit een liefdevolle vriendschap met Sylvia. Wanneer hij verhuist naar een antroposofisch tehuis met een afdeling voor patiënten met Niet Aangeboren Hersenletsel heeft hij het zichtbaar moeilijk met het afscheid. Zittend naast een verdrietige Sylvia zegt Tobias: "Ik vrees dat ik nu moet huilen, maar ik hoop het niet."

Door middel van archiefmateriaal van optredens, foto's en herinneringen van zijn familie en een goede vriend ontstaat een beeld van de vroegere Tobias, de cellist. De man die opgroeide in een zeer ambitieus gezin en als een onstuimige chaoot door het leven denderde.
Dit beeld wordt verweven met beelden van Tobias nu, continu aangewezen op de hulp van anderen. We zien de gesprekken met zijn moeder en de pogingen hem weer een instrument te laten bespelen.
De mensen om hem heen vragen zich af of de Tobias van vroeger geleefd zou willen hebben als Tobias vandaag. Zij worstelen met de vraag: "Wat is bepalend voor een zinvol bestaan?"

Regie: Mercedes Stalenhoef
Camera: Peter Brugman, Erik van Empel
co-productie Humanistische Omroep Stichting en Selfmade Films

De film was geselecteerd voor de Joris Ivens competitie tijdens het IDFA 2005 en geselecteerd voor de Prix Italia en de Prix Europa 2006. Tijdens het afgelopen Filmfestival won de documentaire een Gouden Kalf in de categorie Speciale Jury Prijs.

Regisseur: Mercedes Stalenhoef