De vrijheid van Tahrir
Hoop en liefde
Esmeralda van Boon woonde zes jaar lang in Cairo, een paar straten van het Tahrirplein vandaan. Eerst als student Arabisch, later als correspondent voor verschillende media. Het plein, waar veel jonge mensen elkaar vonden in een gemeenschappelijke strijd, en nu symbool staat voor vrijheid, is de rode draad in deze aflevering. Voor veel jonge mensen die op het Tahrirplein bivakkeerden, was de revolutie niet alleen de omwenteling van hun land, maar ook van hun leven. Op het plein vonden zij de liefde. Al hun hoop en verwachtingen waren samengebald in achttien dagen hoogspanning. Shaima en Ramy gooiden stenen en sliepen pas rustig in hun tent op het Tahrirplein, toen Mubarak was afgetreden. Ook hun huwelijk vierden ze met hun vrienden op het plein. Ahmed en Rime durfden met elkaar te trouwen door de euforie van Tahrir; hij is moslim en zij is kopt. Haar familie steunde hun keuze aanvankelijk niet, maar zag in dat de verworven vrijheid mensen bij elkaar kon brengen. Ook Eman en Mohannad leerden elkaar kennen op het Tahrirplein. Ze waren weliswaar elkaars tegenpolen maar in de chaos van de gevechten waren ze toch bang elkaar kwijt te raken. Ook zij zijn inmiddels getrouwd. Ahmed en Rime hebben nu een kind. Eman en Mohannad verwachten een kind. Wat waren hun verwachtingen van de revolutie en hoe kijken ze tegen de huidige ontwikkelingen aan? In Cairo en andere steden wordt nog bijna dagelijks gedemonstreerd tegen het bewind van de Moslim Broederschap. Heeft de revolutie gewerkt? Wat is hun hoop voor de toekomst? Journalist Esmeralda van Boon en schrijver Monique Samuel onderzoeken in het Egypte van na de islamitische revolutie hoe de vrijheid, waarvoor op leven en dood is gevochten, er nu uitziet. Is het leven van de Egyptenaren verbeterd?