Bijna twee jaar oud was de dirigent Hartmut Haenchen op 13 februari 1945, toen Dresden onder een kolossaal geallieerd bombardement in vlammen opging. Vanuit een kelderraam zag de jonge Haenchen hoe de hemel van zijn stad in brand stond. Opgroeiend tussen de ruïnes wist hij zijn muzikale talent te ontplooien, in de discipline van een streng DDR-systeem, een systeem dat de cultuur evenwel royaal ondersteunde, met onder andere 120 klassiek geschoolde orkesten. Haenchen werd zo goed, dat uit het Westen de uitnodigingen toestroomden, maar die bereikten hem meestal niet. Decennialang werd hij door de Stasi gevolgd. Ruim dertig jaar later mag Haenchen zijn Stasi-verslagen inzien en vindt hij niet alleen de invitaties van grote orkesten uit het Westen, maar ook de notities van het tijdstip waarop hij met zijn vriendin in de tram stapt. In 1986 kwam hij naar Nederland en sindsdien is zijn succes alleen maar gegroeid.

Regisseur: Paul Cohen
Omroep: NPS