NCRV Dokument: Regen achter je ogen
Regen achter je ogen
Het aantal Nederlandse drugskoeriers dat gevangen zit in Zuid-Amerika is in de afgelopen jaren explosief gestegen. Acht Nederlanders die in de Dominicaanse Republiek lange straffen uitzitten worden gevolgd. De omstandigheden waarin drugssmokkelaars in buitenlandse gevangenissen moeten overleven zijn erbarmelijk slecht. De inrichtingen zijn onhygiënisch, de overbevolking in de cellen bevordert geweld onder gedetineerden en er worden veel drugs gebruikt. Walter Stokman gaat niet op zoek naar de schuldvraag of de persoonlijke omstandigheden waardoor deze mensen zijn gaan smokkelen, maar laat zien hoe deze mensen hun straf uitzitten. Hoe onderga je een boetedoening van vele jaren opsluiting in een land ver weg van Nederland? We zien Sammy en Dirk in de gevangenis van Santiago de los Caballeros die samen de watervoorziening mogen verzorgen en zo hun eigen plek hebben veroverd. De twee Rotterdammers houden de moed erin door veel te werken. Huilen om zijn misère doet Dirk niet. Dat kan hij zich niet permitteren. Dat is een teken van zwakte. Het regent alleen achter zijn ogen. Marciano zit in de beruchte gevangenis La Victoria. Hij wacht nog op zijn veroordeling, maar vreest acht jaar. Hij heeft zijn jongste zusje verteld dat hij zogenaamd werk heeft gevonden in de Dominicaanse Republiek. Hij wil zo min mogelijk contact met Nederland, anders 'gaat het teveel pijn doen.' Fabia, een mooie jonge meid die haar tijd uitzit in de vrouwengevangenis in Navajo zegt: 'Het meeste mis ik nog mijn stad Den Haag, de drukte van het verkeer en de mensen. Het eerste wat ik doe als ik vrij ben is de grond kussen en de frisse lucht opsnuiven. En dan de tram nemen zomaar ergens naar toe.' Het zijn verhalen van verschillende mensen die hun leven drastisch zagen veranderen. De ene gevangene verdraagt zijn lot beter dan de ander. Ze helpen elkaar, maar het vertrouwen in de ander kent zijn grenzen. Uiteindelijk zit je zelf je straf uit en moet je zelf zien te overleven.