En het lijkt ook veelbelovend. Zelfrijdende auto’s zorgen voor een betere doorstroming en dus minder files. Ze hebben een lager energieverbruik en zorgen dus voor schonere lucht. En ze zijn veiliger en zorgen dus voor minder verkeersslachtoffers. Het is met al die argumenten vrijwel onmogelijk om tegen de komst van de zelfrijdende auto te zijn.

Maar, willen we het wel? Bedrijven als Apple en Google hebben ons in staat gesteld om veel dingen te doen die we eigenlijk niet kunnen. Ze ontwikkelden chique filters voor over onze foto’s, zodat die er professioneel uit zien, ook al hebben we nog nooit een fotocursus gevolgd. Met muziekprogramma’s kunnen we waanzinnige gitaarsolo’s spelen, ook al hebben we nog nooit een gitaar aangeraakt. We kunnen teksten uit de meest ingewikkelde talen in een paar klikken vertalen, ook al kunnen we van het origineel geen woord lezen. En nu denken deze bedrijven ook nog dat ze veel beter kunnen sturen. Efficiënter, schoner en veiliger.

Documentairemaker Botte Jellema onderzoekt die claims, en gaat op zoek naar de schaarse technologie-kritiek. In de radiodocumentaire 'Auto-auto' interviewt hij ondermeer autojournalist en schrijver Bas van Putten, die zich zorgen maakt over de ontwikkelingen. Is het niet een elementair verlies voor de mens, zegt Bas, als die straks betrekkelijk eenvoudige handelingen allemaal uit handen geeft aan technologie. Wat kunnen we dan zelf nog?

Hij interviewt ook ontwikkelaar Erik Coelingh van Volvo in Zweden, die zegt dat wat Volvo betreft de sturen en de pedalen voorlopig niet uit de auto’s zullen verdwijnen. En ook dat het verkeer in de stad vooralsnog veel te ingewikkeld is voor zelfrijdende auto’s. En dat, zo ontdekt Jellema, ondermijnt de claim van 'veiliger' enorm.

De mens kan nogal goed sturen. Is de zelfrijdende auto niet een volgende stap in de ontmanteling van de mens als handelend wezen. En moeten wij en onze regering rücksichtslos achter de technologie-optimisten aan lopen. Botte Jellema onderzoekt hoe wij ons verhouden tot techniek, in de documentaire 'Auto-auto'.

Wat als je niet verliefd wordt maar toch een partner wilt? Wat als je een relatie zoekt zonder romantische gevoelens? Waar begin je dan? Hoe wordt je tot elkaar aangetrokken? Wanneer weet je of iemand de juiste partner is? Hoe is seks zonder emotie?

Dit verhaal gaat over twee mensen die om verschillende redenen niet meer verliefd worden en die een relatie willen zonder lastige emoties. Een verhaal over mislukte internetdates, een verstandshuwelijk en sexual kungfu, gemaakt door Prosper de Roos.

In dertig afleveringen volgen de makers steeds verschillende mensen in de meest pijnlijke, bijzondere en bizarre periodes uit hun leven. Hoewel de verhalen klinken als ontspoorde sprookjes of een tragikomische film, is niets gespeeld of verzonnen.