Absurdist Ronald Snijders (1975) in gesprek met zijn vriend en voorbeeld schrijver K. Schippers (1936) over diens ziekte, Laurel & Hardy, toeval, de geluiden in zijn hoofd en zijn misschien wel op handen zijnde verdwijning. Een licht-ontregelend, filosofisch, vrolijk-ernstig portret vol jazz en dada.

Hoe normaal wil je het hebben? In zijn werk bewijst schrijver K. Schippers keer op keer dat je met hele gewone dingen, alledaagse handelingen en taal een amusant, ontregelend spel kunt spelen. Bij hem krijgt het terloopse een schoonheid waar een ander nauwelijks oog voor heeft en hij maakt daar een belevenis van. In gedichten, gedachten, romans, films en beschouwingen.

Schrijver/komiek Ronald Snijders (1975) maakte als jonge student kennis met zijn werk. Sindsdien was Schippers voor Snijders een held en inspiratiebron. De laatste twaalf jaar zagen ze elkaar met enige regelmaat.  ‘Hij werd mijn oudste vriend’, aldus Snijders.

‘In zijn werk is hij een blikopener, iemand die je op speelse wijze voortdurend mogelijkheden aanreikt om opnieuw naar de dingen te kijken. Daarbij is hij vaak de net-niet humorist die expres stopt vlak voor de clue van de grap.’

K. Schippers als Stan Laurel, 1957.

De opname van ‘Leven volgens K. Schippers’, januari 2021.

Buiten
Ik liep vanmiddag buiten en dacht,
kom ik ga eens naar buiten,
maar ik was er al.

K. Schippers

Gerard Stigter, de man achter het pseudoniem K. Schippers, is inmiddels 84 en ernstig ziek. Snijders wilde graag in elk geval nog één gesprek voeren met Stigter in goede conditie. Begin januari 2021 toog Snijders met een microfoon naar Stigters huis in Amsterdam. Het werd een mooie middag waarvan de documentaire ‘Leven volgens K. Schippers’ de weerslag vormt. Een monter gesprek over het leven, Laurel & Hardy, toeval, de geluiden in zijn hoofd en zijn misschien wel op handen zijnde verdwijning.

 

 

Maker: Ronald Snijders
Techniek: Alfred Koster
Eindredactie: Anton de Goede