Het kan ieder van ons overkomen. Er gebeurt iets waardoor je de grip op je leven kwijtraakt, je raakt in een vrije val en eindigt op straat. Daar komt IJsbrand Terpstra achter in de documentaire ‘Een huis voor mijn vader’. Oud-brandweerman Roel en zijn zoon Sven vertellen hierin over de impact van een fatale brand op hun gezin.

Aan het begin van deze eeuw is Roel nog dolgelukkig. Zijn werk als brandweerman op Schiphol zorgt voor de nodige adrenaline en in zijn vrije tijd rijdt hij met zijn Opel Safira vol kinderen van speeltuin naar speeltuin. Sven adoreert zijn vader en herinnert zich nog hoe Madonna uit de speakers van de gezingsauto schalde. “En papa zei: de speakers kunnen nog veel harder hoor!”

Schipholbrand
In de nacht van 24 op 25 oktober 2005 verandert alles. Roel rukt uit naar een brand in het cellencomplex op Schiphol-Oost. Wat een normale melding leek, blijkt al snel een uitslaande brand met veel slachtoffers. Elf gedetineerden komen om het leven, Nederland is in rouw. Voor Roel is dit niet de eerste traumatische ervaring tijdens het werk, maar wel de meest heftige. “Ik ben daarna een heel andere man geworden.”

 “Ik ben daarna een heel andere man geworden.”

Oud-brandweerman Roel

Roel wordt prikkelbaar en kan het geluid van joelende kinderen niet meer verdragen. Ook de verantwoordelijkheid als brandweerman kan hij niet meer aan. Na zijn ontslag loopt zijn huwelijk op de klippen en raakt Roel alles kwijt. In de jaren daarna ziet de puberende Sven hoe zijn vader uit beeld verdwijnt en uiteindelijk op straat belandt. “Ik heb wel eens overwogen om het contact met mijn vader helemaal te verbreken, om het voor mezelf rustiger te maken”, vertelt de nu 21-jarige Sven.

Muziek
Ook al is het soms ingewikkeld, Sven verliest zijn vader nooit helemaal uit het oog. De gedeelde liefde voor muziek helpen vader en zoon om de draad weer op te pakken, ook al gaat dat soms gepaard met pijnlijke confrontaties.

Maker: IJsbrand Terpstra
Eindredactie: Jair Stein & Ottoline Rijks