2Doc:

A House Made of Splinters

VPRO

In het door oorlog verscheurde oosten van Oekraïne runt een groep vrouwen een tehuis. Zij weten een warme plek te creëren voor de kinderen die door geweld of alcoholmisbruik uit huis zijn geplaatst.

Zoek naar docu’s op thema

De medewerkers van het kinderopvanghuis in Lysytsjansk, vlakbij de frontlinie in het door de Donbas-oorlog verscheurde oosten van Oekraïne, weten een bijna magische plek te creëren. Zo kil als de buitenwereld is, zo warm is de sfeer binnen. Hier mogen de kinderen maximaal negen maanden verblijven en wachten tot de staat over hun lot beslist: gaan ze terug naar hun ouders, een pleeggezin of een ander opvanghuis?

Regisseur Simon Lereng Wilmont volgt Eva, Sasha, Polina en Kolya. Vrolijke momenten, zoals een kerstviering of een aerobics-les, worden afgewisseld met scenes waarin de kinderen elkaar verhalen vertellen over de narigheid die ze hebben meegemaakt, en van Kolya die viltstift van zijn arm wast, waardoor de littekens van het snijden in zijn arm even zichtbaar zijn. De telefoongesprekken die de kinderen voeren met hun ouders zijn hartverscheurend. Ondanks de liefde en geborgenheid die hen geboden wordt door de medewerkers, verlangen de meeste kinderen enorm naar huis.

Na Wilmonts The Distant Barking of Dogs (over de tienjarige Oekraïense Oleg die met z’n oma achterblijft in het oorlogsgebied) is dit weer een intieme film met veel oog voor detail over de veerkracht van kinderen in conflictsituaties. 

A House Made of Splinters draaide op IDFA 2022 in de categorie Best of Fests.

Regie: Simon Lereng Wilmont
Omroep: VPRO

DocTalks: in gesprek met regisseur Simon Lereng Wilmont

In gesprek met documentairemaker Simon Lereng Wilmont

Over de documentaire 'A house made of splinters'

Na de afronding van zijn vorige documentaire The distand barking of dogs bleef de Deense filmmaker Simon Lereng Wilmont betrokken bij de kinderen die opgroeiden in het conflictgebied in Oekraïne. In de documentaire A house made of splinters volgt de regisseur verschillende kinderen die opgroeien in datzelfde conflictgebied, daar waar oorlog voor februari 2022 al dreigde.

Simon Lereng Wilmont volgt in A house made of splinters drie kinderen die een tijdje verblijven in een opvangtehuis: Eva, Sasha en Kolya. Hun ouders zijn niet in staat zijn voor hen te zorgen – zij zijn onderuitgehaald door verslavingen, manieren om de pijn en stress van oorlog en armoede te dempen.

Maar wat gebeurt er met kinderen als hun ouders niet voor hen zorgen en ze opgroeien in zo’n gevaarlijk en kwetsbaar gebied? En hoe was het voor de filmmaker die zelf vader is, om deze kinderen te volgen?

Presentator Elena Lindemans spreekt met Simon Lereng Wilmont over zijn documentaire.

In gesprek met de regisseur Simon Lereng Wilmont

(Informatie uit november 2022)

Filmmaker Simon Lereng Wilmont heeft met de meeste kinderen uit de opvang nog een lijntje. Hij vertelt: 'Maar met Pauline, het meisje met het rode haar dat werd geadopteerd, hebben we geen contact meer. We hebben na het uitbreken van de oorlog geen contact meer met de familie kunnen krijgen.'

Sasha

Werd Sasha uiteindelijk geadopteerd?

'Dit is een van de verdrietigste verhalen. De vrouw die bereid was om Sasha te adopteren vond het toch te spannend en besloot om de adoptie te annuleren. Dus Sasha ging samen met Kolya naar het weeshuis, en werd later naar een weeshuis in Europa gebracht. Daar gaat het wel goed met haar, ze doet veel sport en gymastiek. We hebben nog steeds contact met haar en ze spreekt eens in de zoveel tijd met de psychologen die we hebben geregeld voor de kinderen. Dus ja, naar omstandigheden gaat het goed. Maar het is een ongelofelijk moeilijk tijd in hun leven.'

Kolya

Kolya werd gescheiden van zijn broertje en zusje. Waarom?

'Zijn broertje en zusje werden opgevangen in een pleeggezin. Maar de pleegouders dachten dat ze niet de capaciteit en de pedagogische vaardigheden hadden om een jongen van zijn leeftijd – hij was destijd 13 jaar oud – op te vangen. Maar deze familie begreep, wellicht omdat ze de film hebben gezien, de diepe relatie die Kolya heeft met zijn broetjes en zusje. Daarom besloten zew dat Kolya wel contact met zijn broertje en zusje mocht houden, ondanks dat Kolya zelf wel naar een weeshuis werd gebracht. Het ging erg goed met ze, tot 24 februari 2022 – toen brak de oorlog uit. Wat er toen gebeurde was dat Kolya, en al de andere kinderen, op een trein werden gezet naar het Westen van Oekraïene of naar delen van Europa, en daar zijn ze nog steeds.'

Eva

Eva ging bij haar oma wonen. En toen?

'De oma van Eva is inmiddels overleden, ze stierf aan covid. Dat was echt enorm tragisch. Maar gelukkig kwamen haar opa en haar oom daarna bij elkaar en besloten zij om Eva te adopteren.'

Wil je iets voor (deze) kinderen betekenen?

Er zijn verschillende organisaties die zich inzetten voor de kinderen en begeleiders uit de opvang van de film (voor meer infomatie klik je hier). Er zijn ook andere organisaties, die zich breder inzetten voor kinderen die vastzitten in oorlog en kwetsbare situaties (klik hier voor meer informatie over die organisatie).

 

Meer topdocu's van IDFA op 2Doc.nl