Holland Doc
Olland
Kunstenaar Joost Conijn maakt met twee vrienden een fietstocht door de binnenlanden van Marokko waar ze warm worden onthaald door de bewoners. Geen van drieën spreekt de taal. Er wordt met handen en voeten gecommuniceerd over wat er in de wereld gaande is. De drie mannen trappen onverdroten voort, ondanks de brandende zon, de stoffige bergen en de gevaarlijk slechte wegen. Hun fietsen zijn zowel exotisch als een cliché, het maakt ze herkenbaar als Nederlanders, nog voor ze een woord hebben gezegd. Op kussens gezeten, thee drinkend en al gebarend leren zij de plaatselijke bevolking kennen. Op grote tafels worden enorme maaltijden geserveerd die vanuit het niets lijken te komen. Vaak komt het gesprek op Nederland, waar veel van de gastheren als immigranten hebben gewoond en later weer van zijn teruggekeerd. We zijn getuige van bijzondere ontmoetingen. Met de gastvrije Marokkaan die, wijzend naar het stuk land waar hij zijn huis gaat bouwen, vertelt over zijn leven nu, over zijn kleinkinderen, zijn alles. En over zijn tijd in Nederland, waar hij als jonge man een pilsje dronk in de Jordaan. 'Echt een gezellige buurt, maar die tijd is voorbij.' Met de vrijgezel in de bergen, die in alle rust thee serveert en een duif prepareert voor het avondmaal: 'Comme chez vous.' Een van de bijzondere momenten doet zich voor met de zoon van een oud-migrant wanneer hij de islam in het Arabisch aan de gasten begint uit te leggen. Theekopjes krijgen de rollen van Osama Bin Laden, George Bush en de Amerikanen - krachten die de boodschap van de islam verkeerd begrepen hebben. Zijn uiteenzetting is een wonder van helderheid in alle verwarring.