Documentaires voor de winterdagen

Documentaire van Sarah Mathilde Domogala over jonge ambitieuze mensen en de tol die ze achter de schermen betalen voor een schijnbaar perfect en succesvol leven. 'Als je iets doet, dan wil je er toch heel goed in zijn. Als je dat niet bent dan moet je iets vinden waar je beter in bent dan anderen.' 2010. The sky is de limit. Iedereen kan een ster zijn én mooi én populair. Waarom ben je dat dan niet? Onze dromen zijn groot, wild en oneindig. In een omgeving van 'meer is beter', lijkt 'genoeg' niet meer te bestaan. De documentaire Alles wat we wilden is een visueel tijdsdocument waarin het streven naar het hoogst haalbare in alle facetten van het leven zegeviert; sociale status, perfect uiterlijk, flitsende carrière, de ideale partner en een fantastische smaak. De film volgt vier jonge, creatieve, ambitieuze mensen die ogenschijnlijk een glanzend en gelukkig leven leiden. 

In ‘Alles wat we wilden’ volgt maker Sarah Domogala vier jonge mensen die voor de buitenwereld een schijnbaar succesvol en perfect leven leiden, maar achter de schermen kampen met grote onzekerheid en ongenoegen. Chris Kijne praat met maker Sarah Domogala en hoofdpersonen Emiel en Daniel en vraagt hen onder andere hoe het voor hen was om hun onzekerheden te delen met de buitenwereld. Zouden zij weer zo open zijn als ze het over mochten doen? 

De documentaire Happy (Roko Belic, 2011) gaat de hele wereld over in een poging om misschien wel het waardevolste geheim van de mensheid te ontrafelen: wat maakt ons gelukkig? Interviews met inwoners van veertien verschillende landen – van de woestijnen van Namibië tot de sloppenwijken van Calcutta – en met wetenschappers moeten ons dichterbij het ultieme antwoord brengen.
Deze documentaire was de publieksfavoriet op vele festivals, en is nog niet eerder op de Nederlandse televisie te zien geweest. 

Gouden Kalfwinnaar van Niels van Koevorden en Sabine Lubbe Bakker over de bijzondere vriendschap van de Vlaamse Bob en de Waalse Marcel. De vrienden hebben elkaar gevonden in hun eenzaamheid, verdriet en drankzucht. 

Ne me quitte pas won een Gouden Kalf en gaat over de bijzondere vriendschap van de Vlaamse Bob en de Waalse Marcel. De vrienden hebben elkaar gevonden in hun eenzaamheid, verdriet en drankzucht. Sarina Vitta spreekt met de twee makers over penibele situaties tijdens het filmen en de schoonheid van mislukken. 

De toekomstplannen van de Tibetaanse Pema staan onder grote druk. Net als vier van zijn vijf zussen wordt hij op jonge leeftijd naar een kindertehuis in Kathmandu gebracht. Nu, jaren later, vragen zijn traditionele ouders het onmogelijke van hem; zij willen dat hij terugkomt, met een lokaal meisje trouwt en voor het land zorgt. De verwesterde Pema studeert inmiddels in Nederland en kan zich een toekomst zonder computer en boeken niet meer voorstellen.
Pema gaat terug naar het afgelegen gehucht in de bergen. Hij hoopt zijn ouders op andere gedachten te brengen. Die rekenen erop dat hun enige zoon zijn verantwoordelijkheid neemt, trouwt en het land zal beheren. Maar Pema ziet daar geen leven voor zichzelf. Toch wil hij ook zijn ouders niet in de steek laten.  

Chris Kijne blikt terug op de documentaire ‘The Only Son’ (BOS, 2013) met regisseur Simonka de Jong en hoofdpersoon Pema Gyalsten Gurung. "I’m still hoping for a miracle", zegt Pema, de hoofdpersoon van The Only Son, aan het einde van de documentaire. De Tibetaanse Pema moest tegen het einde van zijn studie in Nederland kiezen tussen een toekomst in het moderne Westen, of een terugkeer naar zijn geboortedorp in de Himalaya om voor zijn ouders te zorgen. In deze aflevering van X jaar na dato horen we onder andere of dat wonder geschiedde, hoe het dilemma opgelost is en welke rol de documentaire hierin heeft gespeeld. 

De 44-jarige autist Kees woont nog bij zijn ouders. Hoe lang houden de bejaarde ouders de 24-uurs zorg vol, en wat gebeurt er met Kees als zij niet meer voor hem kunnen zorgen?