Hoe gaat het nu met Kees Momma

‘’Toen de documentaire in 2014 werd uitgezonden, stroomde mijn telefoon vol sms-jes. Ik dacht alleen maar: ‘Ga die film nou gewoon kijken, jongens!’. Op Twitter las ik zelf niet mee, maar ik hoorde snel dat we trending topic waren. Waar ons Facebookaccount eerst zo’n honderd volgers had, groeide dat na de uitzending in no time uit tot duizenden volgers. Dit was de eerste keer dat ik zag wat voor impact social media kan hebben. Ik had het helemaal niet verwacht. Het was bizar.’’ Door de vele aandacht voor de film, veranderde er veel in het leven van Kees.

In de film zegt Kees dat hij ‘last heeft van de ledigheid in zijn bestaan’. ‘’Als hobby tekende Kees altijd veel.  Sinds de documentaire krijgen we via het Facebookaccount veel aanvragen voor tekenopdrachten. Binnen korte tijd had hij een wachtlijst van twee jaar! Die tekenopdrachten geven hem veel voldoening: behalve zingeving, heeft hij nu ook meer sociaal contact. Voor zijn klussen gaat hij namelijk langs bij zijn opdrachtgevers, maakt hij foto’s van hun huizen en beschrijft hij het tekenproces en het getekende huis voor onze Facebookpagina. Maandelijks maakt hij op die manier een nieuwe tekening.‘’

Monique is erg blij dat hij zoveel succes heeft met zijn tekenwerk. ‘’Als maker voel je je toch schatplichtig aan je hoofdpersoon: je vraagt veel aan hem en filmt bijvoorbeeld ook nare momenten. Het is fijn als ze daar dan iets voor terugkrijgen.’’ Kees is overwegend positief over de documentaire. ‘’Hij is inmiddels een beetje een bekende Nederlander en het is goed dat mensen nu meer zien dan zijn autisme; dat hij bijvoorbeeld ook een teken- en schrijftalent heeft. Hij vindt dat heel belangrijk. Tegelijkertijd heeft de film ook nadelige effecten gehad: op straat wordt hij soms nagetoeterd of nagejoeld door jonge jongens. Zij weten door de film precies wat hij lastig vindt.’’

Monique en Kees zien elkaar al sinds 1997. Hun contact is veelal vriendschappelijk, maar inmiddels zien ze elkaar weer vaker professioneel. Monique werkt namelijk hard aan een nieuwe documentaire over Kees. ‘’Na vijf jaar was ‘Het beste voor Kees’ af. Die film ging eigenlijk over het losmakingsproces tussen Kees en zijn ouders. Vrienden van zijn ouders besloten na de uitzending een stichting op te zetten voor Kees waarmee een huis bekostigd kon worden. Dat lukte. Nu er een nieuw huis op de baan is voor Kees, is het losmakingsproces weer heel actueel in hun levens. Het is heel positief dat er een nieuw toekomstperspectief is, maar Kees is wel bezorgd over zijn ouders. Het gaat goed met ze, maar ze zijn natuurlijk wel op leeftijd. Hij kan ze niet missen dus dat is een grote zorg voor hem.’’

Wanneer de documentaire precies komt, is nog niet duidelijk. ‘’Dat is afhankelijk van de loop van zijn leven. Wat ze wel kan vertellen, is dat er behalve de film ook een platform bij de documentaire komt. ‘’’Het beste voor Kees’ riep zo veel reacties en vragen op over autisme. We maken nu een online platform waarbij we Kees’ verhaal breder gaan behandelen. Als maker wil ik impact maken met mijn films. Ik ben van plan om dit platform ook voor andere documentaires te gebruiken.’’