“Het maken van de film was alsof ik in een achtbaan zat. Toen ik met filmen begon in de haven van Rotterdam waren er allerlei mensen aan het werk die helemaal niet samenwerkten. Er was geen overzicht of coördinatie, maar wel goede wil. De chaos aan boord was voor de film juist interessant: als je bijvoorbeeld mee zou varen met Artsen zonder grenzen, is het veel moeilijker om daar een pakkende documentaire over te maken. Iedereen daar weet wat hij moet doen en als filmmaker loop je dan achter de feiten aan. In dit geval móesten de vrijwilligers wel met elkaar communiceren over hoe ze de missie zouden aanpakken. Het gebeurde ter plekke en het was allemaal echt. Voor de vluchtelingen die aan boord kwamen was het soms wat minder ideaal, maar voor een documentairemaker was dit een hele interessante situatie. Het zorgde er wel voor dat ik mijn script telkens weer moest aanpassen. Ik had alleen een begin en een einde, maar alles wat ertussen zit, heb ik bij elkaar gesprokkeld.”
Let op: Deze inhoud kan niet getoond worden omdat deze mogelijk strijdig is met de gekozen cookiesettings.
U kunt dit hier aanpassen door de categorie 'social' aan te vinken. Waarom is dit nodig?
U kunt dit hier aanpassen door de categorie 'social' aan te vinken. Waarom is dit nodig?