Hans: “Het plaatsen voor de Paralympische Spelen was voor ons de oorspronkelijke invalshoek van de film, maar Mike was nog niet klaar voor een nieuwe sport. Toen moesten we ons script aanpassen. Vervolgens dachten we dat de wintersportvakantie hét moment was om te laten zien dat hij alles had overwonnen. Maar Mike kreeg zo'n last van zijn been, dat hij moest worden opgehaald door zijn vader.” Toch gaf dit juist een extra dimensie aan de film, vertelt Denise: “Hoewel dit een heel moeilijk moment punt was voor Mike, was dit emotionele moment heel goed voor de verhaallijn in onze film. Het laat zien dat zelfs een held als Mike tegenslagen kent en ook kwetsbaar is. Het is ook best een compliment dat hij ons blijkbaar zo vertrouwde dat wij ons ding konden doen, zelfs tijdens dit soort moeilijke momenten.”
Binnen de vriendengroep van Mike bleek het moeilijker om de emotie te vinden, vertelt Hans: “Er werden alleen maar grappen gemaakt, van ‘je houdt je poot stijf’ en ‘je bent met het verkeerde been uit bed gestapt'.” Denise: “We dachten dat we de emoties er wel uit konden halen, maar we realiseerden ons op een bepaald moment dat er geen traan uit ging komen. Toen hebben we maar de realiteit laten zien, hoe luchtig ze erover doen.”
Tekst loopt door onder de afbeelding