Makers met de billen bloot

Dirk Jan Roeleven (1961) maakte onder meer sportdocumentaires en portretten van Desi Bouterse, Louis van Gaal, Anton Corbijn, Pim Fortuyn en Wim Sonneveld. In zijn documentaire Nieuwe helden loopt hij mee met een wielerploeg die wil bewijzen dat je ook zónder doping kan winnen. Voor zijn meest recente film De Europeaan liep hij een jaar lang mee met Frans Timmermans.

Sophie Dros (1990) betreedt graag ongebaande paden waarin ze haar camera op buitenbeentjes in onze maatschappij richt. In 2015 studeerde ze met My Silicone Love af aan de Nederlandse Filmacademie. Haar film Genderbende (2017) vertelt het verhaal van vijf jonge mensen die zich noch mannelijk noch vrouwelijk voelen, maar zich ergens daartussenin positioneren.

Frans Bromet (1944) heeft door de jaren heen zijn eigen werkwijze ontwikkeld, waarbij eerlijkheid en realisme wordt nagestreefd en er geen ruimte is voor enscenering. Hij brak door bij het grote publiek met de serie Buren (1990) waarin hij, met zijn herkenbare stemgeluid en insinuerende vragen, het Nederlandse publiek 75 afleveringen lang wist te boeien. Voor zijn complete oeuvre ontving hij in 2017 een zilveren Ere-Nipkowschijf.

Vincent Boy Kars (1990) specialiseerde zich in de belevingswereld van zijn eigen, digitale generatie. Met My First Porn Film studeerde hij in 2015 af aan de St. Joost Academie in Breda. Datzelfde jaar sleept hij de Wildcard van het Nederlands Film Festival in de wacht. In de film Independent Boy (2017) neemt hij een maand lang de regie van het leven van zijn beste vriend Metin over, omdat hij vindt dat Metin onsuccesvol is en te weinig van zijn ambities waarmaakt.

Bibi Fadlalla (1978) behaalde een Master in Media Studies (UvA) en doorliep het Documentary Media Studies Program aan The New School in New York. In haar werk staat de relatie tussen de verschillende bevolkingsgroepen in Nederland vaak centraal. In 2012 maakte ze Zwarte Piet en ik, net voor de Zwarte Pieten-discussie in Nederland hevig losbarstte. De film Dat haar (2016), waarin Kaylee en haar moeder geen idee hebben hoe ze kroeshaar moeten verzorgen.

Joey Boink (1984) studeerde Political Science and International Development Studies aan de Universiteit van Amsterdam. Hij sleepte een Gouden Kalf nominatie in de wacht voor zijn film Burden of Peace (2015). Zijn film Jesse (2017), een intiem portret over politicus Jesse Klaver, werd na kritiek toch niet uitgezonden bij BNNVARA. Onlangs maakte hij met Robert Oey de documentaireserie Terreur, waarin het duo de aard van terrorisme onderzoekt.

Elena Lindemans (1974) is journalist, documentairemaker en presentatrice. Ze maakt in 2014 met Moeders springen niet van flats een documentaire over haar moeder die zichzelf van het leven beroofde. Haar laatste documentaire Ik heb het niet gedaan (2019) gaat over de Nederlander Romano van der Dussen die 12,5 jaar onschuldig in Spanje vast heeft gezeten voor het verkrachten en aanranden van drie vrouwen.

Astrid Bussink (1975) studeerde Beeldende Kunst aan de Academie voor Kunst en Industrie in Enschede en volgde daarna een masteropleiding Film aan de Edinburgh College of Art. In 2009 maakte ze met Mijn Enschede een documentaire over haar ervaringen met de vuurwerkramp. In 2013 won ze op het Nederlands Filmfestival een Gouden Kalf voor beste korte documentaire voor haar jeugdfilm Achter de Toren. Momenteel is ze eindredacteur van VPRO-jeugd.

Regisseur Roy Dames (1953) is documentairemaker o.a. bekend van Foute Vrienden (2011) en Willems Kantine (2006). Door de soms jarenlange opname-periode – voor Foute Vrienden bijvoorbeeld zestien jaar – slaagt Dames erin om een vertrouwensband op te bouwen met zijn personages. Dit zorgt vaak voor bijzondere scènes.