Dylan en Frederieke zijn vijftien en veel te zwaar. Net als veel andere zware kinderen worden ze gepest op school en ook thuis loopt het niet zo lekker.
“Als ik thuiskom en er is niemand om mee te praten, dan ros ik gewoon iets uit de kast.”
Het aantal kinderen dat meer dan honderd kilo weegt, is in Nederland de laatste tien jaar explosief gegroeid: één op de acht kinderen tussen 5 en 16 jaar kampt met overgewicht of zelfs met (morbide) obesitas. Dat is voor hen persoonlijk ongezond, maar ook een groeiende maatschappelijke zorg.
Voor jongeren en hun ouders is het niet makkelijk om overgewicht bespreekbaar te maken. Als je vijftien bent, wil je meestal niet dat je ouders zich teveel met je bemoeien en al helemaal niet met je gewicht. Eten gebeurt dan ook meestal in eenzaamheid en is volgens Frederieke “eigenlijk gewoon een drug”. In de zomer gaan ze beide naar een speciaal vakantiekamp. Ze leren er over gezond eten en kunnen veilig onderling praten en lol maken. Ze maken vrienden, worden verliefd en kunnen vooral even onbezorgd puber zijn. Met het groeien van hun zelfvertrouwen, blijken de kilo’s er ineens ongemerkt af te vliegen.
Regisseur: Maartje Bakers
