Hallo Bastiaan! De documentaire die jij maakte is superpersoonlijk. Hoe spannend vind je het dat ‘ie te zien is?
‘Behoorlijk spannend! Ik ben heel benieuwd wat iedereen ervan gaat vinden. Ik heb er ook wel echt zin in.’

To bi or not to bi gaat over biseksualiteit. Wanneer dacht je: hier wil ik een documentaire over maken?
‘Toen ik er zelf achter kwam dat ik biseksueel ben, wilde ik er dingen over opzoeken op internet. Maar er was niet veel over te vinden. Er zijn eigenlijk ook nauwelijks biseksuele rolmodellen. Toen ben ik gaan schrijven aan een documentaireplan. Ik dacht na over vragen die ik had en sprak met andere biseksuelen over de vragen waarmee zij rondliepen.’

Waarom is het belangrijk dat er rolmodellen zijn?
‘Het is belangrijk en fijn als je je kunt identificeren met anderen, dan weet je dat je niet de enige bent. Daarom wilde ik, naast mijn eigen verhaal, ook met andere biseksuele mensen spreken zodat zij ook hun verhaal konden vertellen. En daarbij is het belangrijk om te laten zien dat er veel biseksuelen zijn, het is een hele diverse groep.’

Wat is biseksualiteit volgens jou?
‘Biseksualiteit is voor iedereen anders. Iedereen is op zijn eigen manier anders. Ergens wist dat al wel, maar door met zo veel verschillende mensen te praten is dat nog duidelijker geworden. Zo ontmoette ik Leroy en Vera, zij hebben een ‘man-vrouw relatie’, hij is bi. En Doeta is bi maar zij heeft vaker een vriendin.’

In de film bespreek je ook dat biseksualiteit niet betekent dat je 50 procent op mannen en 50 procent op vrouwen valt. Was dat nieuw voor jou?
‘Ik wist al wel dat biseksualiteit niet 50-50 is, maar veel mensen denken dat dat wel zo is. Ik vermoed dat sommige mensen ‘een klein beetje bi zijn’ maar niet echt weten wat ze daarmee aan moeten. Ik hoop dat zij door deze film ook een rolmodel vinden en zien dat biseksualiteit veel groter is. En bovendien mag je de labels op jezelf plakken die je zelf wilt, daarover heeft niemand iets te zeggen.’

In de film spreek je openhartig met je moeder, hoe was dat?
‘Dat was heel mooi. Ik had het er nog nooit zo diep met mijn moeder over gehad. Mijn ouders waren er helemaal oké mee, het was gewoon goed, maar daarom hadden we het er ook niet over. Als ouders het moeilijk vinden, dan praat je er meer over, denk ik. Het was echt fijn om het gesprek met mijn moeder aan te gaan, ook zei dacht dat biseksualiteit 50-50 betekende. En na het gesprek was het echt rond, nu weet zij precies hoe het zit.’

Aan het einde van de documentaire deel je een post op Instagram waarin je vertelt dat je biseksueel bent. Je komt uit de kast. Was deze documentaire voor jou een manier om uit de kast te komen?
‘Dat was niet per se mijn doel. Ik wil laten zien dat ik hiermee zit en dat dat mag, en dat anderen dat ook mogen. Ik wilde vooral met mensen praten in de documentaire. Maar op het einde bedachten we dat het wel mooi zou zijn als ik die post zou plaatsen. Ik zat zelf beetje vast, of ik het wel of niet zou delen. Ik was online nog niet echt uit de kast, dat durfde ik nog niet. En toen ik het ging posten was ik ook zo zenuwachtig. Maar ik ben heel blij dat ik het gedaan heb, het is helemaal goed uitgepakt en het geeft me zo veel rust.’

Wil je anderen ook aanmoedigen om hetzelfde te doen?
‘Ik zou zeggen, doe het pas als jij er klaar voor bent. Anderen hebben er niets over te zeggen. Zelf ben ik blij dat ik het heb gedeeld. Als ik het niet had gedaan had ik misschien spijt gekregen dat ik er zo lang mee had gewacht.’

Wat hoop je dat mensen meenemen van deze film?
‘Dat mensen biseksualiteit zien als een geaardheid en dat het wordt gerespecteerd. Dat iedereen mag zijn wie die is.’