3Lab: Obada

Obada

VPRO

In het Midden-Oosten heeft hij miljoenen fans, maar Obada Kheireddin (21) woont in Nederland, waar hij weinig aansluiting vindt en overhoop ligt met zijn vader.

De uit Syrië gevluchte Obada (21) is met zijn 2 miljoen abonnees één van de grootste YouTubers in Nederland. Vanuit zijn oer-Hollandse dorp Angeren neemt hij komische Arabische sketches op, die in het Midden-Oosten razend populair zijn.

Maar in Nederland vindt hij weinig aansluiting. Niemand kent hem hier, hij spreekt de taal nauwelijks en zijn vader vindt zijn YouTube-carrière maar niks. Hoe is het om als jonge nieuwkomer te worstelen met de verwachtingen van je ouders als je zelf een andere toekomst voor ogen hebt?

Podcast '2Doc belt met Boeijen'

Outcast in Angeren, ster in verre landen

Op zijn twaalfde vluchtte Obada met zijn ouders, broertjes en zusje uit Syrië en kwam terecht in het Nederlandse Angeren, een dorpje dat nog geen drieduizend inwoners telt. Sinds zijn komst worstelt Obada met de Nederlandse taal. Op school wordt hij gepest, buren in het dorp roepen tegen hem dat hij terug moet naar zijn eigen land en Nederlandse vrienden maken lukt hem niet. Obada zondert zich af en weigert nog naar school te gaan.

In stilte begint hij met zijn telefoon video's op te nemen en monteren. Hij bouwt vanuit zijn slaapkamertje zijn eigen YouTube-kanaal op. Zijn oer-Hollandse buurt, rijtjeshuis en tuin vormen het decor van zijn YouTube-video's.

Jonge Arabieren smullen ervan. In het Midden-Oosten wordt Obada een ster. Miljoenen jonge fans kijken dagelijks naar zijn video's. Dit staat in schril contrast met zijn leven in Nederland, want hier kent praktisch niemand hem. In Angeren voelt Obada zich eenzaam en probeert hij de goedkeuring van zijn vader te krijgen die zijn YouTube-carriére maar niks vindt. Zijn ouders hebben hun geliefde Syrië achtergelaten voor een beter leven voor hun kinderen. Daardoor voelt Obada druk om het te moeten maken in 'het beloofde land’. 

Een miljoen abonnees! Inmiddels zijn het er al weer ruim twee keer zo veel.

'Acteren is mijn leven geworden'

interview

Obada wil ontdekt worden in Nederland, vertelt hij, en hij hoopt dat de documentaire die over hem is gemaakt hieraan bijdraagt.

door Omar Diab

Ik loop het productiehuis binnen. In de hal staat een man met een lange baard. Hij zegt in het Arabisch met een lichtelijke cynische toon: ‘Je bent te vroeg, weet je niet dat beroemdheden altijd te laat komen? Ik ben Sakir trouwens, de maker van de documentaire Obada.’  We raken met elkaar in gesprek en vergeten de tijd. Even later rinkelt Sakirs telefoon, hij neemt op en zegt: 'Hallo, ja Omar is hier al een poosje. Nee, ik kom je niet met de auto ophalen. Je kan lopen of de bus nemen. Tot zo.' 

Na een tijdje wandelt een jongen de hal binnen. Hij draagt een nette witte trui en een zwarte broek. Het meest opvallend is zijn bril met zeshoekig montuur. 'Ik ben Obada. Sorry dat ik zo laat ben,' zegt hij in het Arabisch. Sakir begeleidt ons naar een kantoortje waar Obada en ik plaatsnemen. We besluiten het interview in het Arabisch af te nemen.

Wat vind je ervan dat er een film over jou als persoon is gemaakt?
‘Ik ben erg blij en trots op mezelf. Ik wilde altijd al dat er een documentaire over mij zou worden gemaakt, zodat mensen me beter zouden begrijpen. Toen Sakir voorstelde om een documentaire over mijn leven te maken, nam ik dat niet meteen serieus. Want ik heb zo’n aanbod vaker gekregen, en dan kwam er nooit iets van terecht. Ik dacht dat het een lang proces zou zijn, maar de film is gelukkig al af. Er gebeuren veel dingen in mijn leven. Als ik daar zelf over vertel, merk ik dat mensen me niet echt begrijpen. De documentaire brengt het allemaal goed in beeld, dat werkt veel beter.’

'Mijn volgers kennen alleen de grappige Obada. Ik denk dat ze zouden schrikken als ze weten hoe mijn leven in werkelijkheid is.'

Hoe heb je het filmproces ervaren?
‘Ik ben gewend aan camera’s, dat maakt me niet nerveus. Als ik voor de camera sta, voel ik dat ik leef. Ik sta daar natuurlijk vaak als acteur, maar bij het maken van de documentaire was het voor het eerst dat ik mezelf speelde. Mijn volgers kennen alleen de grappige Obada, en ik denk dat ze zouden schrikken als ze weten hoe mijn leven in werkelijkheid is. Ze hebben een beeld van mij door mijn video’s en de leuke personages die ik speel; ze hebben geen idee van de zorgen die ik heb.’

Op welk moment besloot je YouTuber te worden?
‘Toen ik twaalf was, zag ik in Syrië een bekende acteur op straat. Iedereen wilde op de foto met hem. Op dat moment ontstond mijn droom om net zo bekend en populair als hij te worden. Op mijn veertiende deed ik in Jordanië mee aan een zangwedstrijd, het werd uitgezonden op televisie. Ik wist zeker dat ik zou winnen en op die manier beroemd zou worden. Mijn zang was helaas niet goed genoeg, maar mijn zelfvertrouwen werd niet beschadigd. Dus toen besloot ik het op een andere manier te gaan proberen en begon ik met acteren. Mijn eerste filmpje publiceerde ik op een bekende Facebookpagina. De reacties op het filmpje waren vooral negatief. Ik werd persoonlijk uitgescholden en er waren beledigingen richting mijn familie. Mijn ouders verboden me om door te gaan, want ze konden die opmerkingen niet aan. Ik had er zelf geen moeite mee omdat ik wel begrijp dat niet iedereen je leuk kan vinden. Na mijn komst naar Nederland ben ik opnieuw begonnen, voor het eerst in 2017. Ik was toen 17. Ik publiceerde filmpjes op Facebook, maar ik kreeg niet zoveel likes. Na anderhalf jaar proberen bedacht ik een nieuw personage. Ik werkte dat uit tot in de kleinste details, ik oefende en ik nam de film op, en 's avonds publiceerde ik dat. Daarna heb ik gebeden; ik huilde tranen met tuiten en heb God gevraagd om mijn droom te laten uitkomen. Dit filmpje werd mijn eerste succes: binnen een dag kreeg het tienduizend likes. Dat moedigde me aan om meer personages te bedenken en verder te gaan met filmpjes publiceren. De mensen vonden het leuk, ik kreeg meer en meer likes. Daarna heb ik besloten om over te stappen op YouTube en ik kreeg miljoenen volgers.’

Waarom is het jouw droom om beroemd te zijn?
‘Wanneer iemand tegen je zegt: “Ik bekijk je vlogs, ik ben gek op je en jij bent mijn idool”, voelt dat heel bevredigend. Het geeft voldoening en maakt me trots. Ik heb het me in mijn jeugd vaak ingebeeld, maar toen ik het in het echt meemaakte, raakte ik eraan verslaafd. Je kunt dat niet begrijpen als je het nooit zelf hebt ervaren. Ik wil dat mensen me waarderen omdat ze mijn creaties leuk vinden. Ik wil mensen iets meegeven. Ik verdien er ook geld aan, maar dat is voor mij minder belangrijk. Mijn volgers denken dat ik er een huis en een auto van kan kopen, maar dat is niet waar. Ik kan de dingen kopen die ik wil, maar het is niet genoeg om een gezin van te onderhouden.’

Je woont in Nederland, maar je maakt geen vlogs voor Nederlanders, ben je niet van plan om dat te doen?
'Jazeker, maar met één hand kun je niet klappen. Ik heb ondersteuning nodig van productiebedrijven. Ik wacht totdat ik de kans krijg om ontdekt te worden en mijn acteertalent aan Nederlanders te laten zien. Ik hoop dat deze documentaire daaraan bijdraagt.'

Moet je dan niet eerst de Nederlandse taal goed beheersen?
‘Ik spreek wel Nederlands, maar niet perfect. Ik ben op mijn achttiende gestopt met school en ik heb niet zoveel Nederlandse kennissen om mee te spreken. Ik spreek vooral straattaal. De taalbeheersing hoeft volgens mij niet essentieel te zijn om een Nederlandse film te maken. Een acteur moet teksten in alle talen kunnen spreken omdat hij die toch uit zijn hoofd leert.’

In de documentaire zien we dat je vader het niet met je toekomstplannen eens is. Hoe zou hij jouw toekomst willen zien?
'Mijn vader gelooft niet in wat ik doe. Hij vindt het belangrijk dat ik een goede basis opbouw omdat we migranten zijn. Volgens hem ben je hier niks waard als je geen Nederlands diploma hebt. Ik ben dat niet met hem eens. In mijn ogen is een diploma alleen maar een stukje papier. Ik zie het niet zitten om te studeren zodat ik daarna voor een baas kan werken. Voor de meeste mensen zal het misschien wel zo werken, maar ik heb een ander doel in het leven. Ik zie mezelf niet elke dag van 8 tot 5 werken, ik wil zelf vrij zijn bij het indelen van mijn tijd.'

'De ouders van mijn vriendin vroegen me iets serieus met mijn leven te gaan doen'

Wat doen die discussies met jou?
'Het is erg lastig, mijn vader vindt dat ik naar hem moet luisteren zolang ik nog thuis woon. Ik baal daarvan. En er zijn meer mensen die er zo over denken. Toen de ouders van mijn vriendin hoorden dat ik acteur ben, keurden ze het af. Ze zeiden dat ik daar nooit een bestaan mee zou kunnen opbouwen en ze vroegen mij om iets serieus met mijn leven te gaan doen. Het is ook cultureel bepaald hoe mensen kijken naar creatieve beroepen. Er is in onze cultuur meer respect voor mensen die hun geld verdienen met een normale baan dan voor artiesten die iets in de kunstwereld proberen te bereiken. Ze zijn ervan overtuigd dat een acteur geen zekerheid heeft over zijn inkomen.'

In de documentaire is te zien dat er ook veel onenigheid is over je relatie. Uiteindelijk wordt je gevraagd om te kiezen tussen je vriendin en je familie. Was er wel ruimte voor jouw eigen gevoelens? Bij wie kon je die kwijt?
'Ik probeerde mijn ouders te vertellen hoe ik me voelde, maar hun reactie was altijd: “Het is verkeerd wat je voelt en je zult het begrijpen wanneer je ouder bent. Je zult ons nog dankbaar zijn.” Deze documentaire bood me de kans om mijn gevoelens te uiten, al was het naar onbekenden. Misschien begrijpen zij me wel. In het dagelijks leven kan ik mijn emoties kwijt in het acteren. Vroeger moest ik soms huilen of praatte ik met een vriend als ik verdrietig was, maar tegenwoordig ga ik voor de spiegel staan om een scène na te spelen die de situatie nabootst. Acteren is mijn leven geworden.'

Over de maker

De Nederlands-Palestijnse documentairemaker Sakir Khader (1990) werkte vanaf 2014 voor de Volkskrant en maakte verhalen over de Syrische oorlog en de vluchtelingencrisis. Daarna werkte hij voor Brandpunt en NOS op 3, waar hij onder andere de korte documentaire De ogen van Aleppo maakte over drie Syrische fotografen en Kiezen tussen twee wereldenover de nationalistische gevoelens van Turkse Nederlanders. Sakir ontving in 2015 een nominatie voor een Tegel in de categorie ‘verslaggeving’ voor zijn serie verhalen over mensensmokkelaars en in 2017 in de categorie ‘talent’ voor zijn documentaire over vluchtelingen die zich terug laten smokkelen naar Syrië. In 2020 maakte hij voor de VPRO en Vice Studios zijn eerste serie: De puinhopen van Irak.

En nu dus Obada, een korte documentaire naar een idee van Anne Stokvis en researcher Margot van Oosten.

Sakir Khader

التمثيل أمسى حياتي كلها

أسباب فنية تظهر الفقرات العربية بهذا الشكل ونعتذر عن ذلك

يرغب عبادة أن يكتشف كممثل موهوب في هولندا، وعلى حد قوله فإنه يأمل أن يساهم الفيلم الوثائقي الذي يتحدث عن حياته في هولندا في ذلك

عمر دياب

وقف رجل ملتح في نهاية ممر شركة الانتاج، وبعد الترحيب قال لي بنبرة ساخرة: " لقد جئت باكرا، ألم تعلم أن من عادة المشاهير الوصول متأخرين؟ أنا اسمي صقر بالمناسبة، مخرج الفيلم الوثائقي (عبادة).

 بدأنا محادثة طويلة لم اشعر خلالها بمرور الوقت، وفي منتصف حديث ممتع رن هاتف صقر:  " مرحباً ... نعم عمر هنا منذ فترة .. لا لا، لن آتي لإصطحابك بالسيارة إذ يمكنك المشي أو استقلال الحافلة .. إلى اللقاء”.

بعد فترة وجيزة دخل صبي يرتدي سترة بيضاء وسروالاً أسوداً القاعة، أثارت نظارته سداسية الإطار انتباهي، تقدم إلي وقال: “أنا عبادة، أعتذر لتأخري”. ثم مشينا وقد تقدمنا صقر الى غرفة هادئة حيث جرت المقابلة.

ما رأيك بالفيلم الوثائقي الذي أُنتج عنك؟

أنا في غاية السعادة والفخر، كانت لدي دائماً رغبة إنتاج فيلم وثائقي عني حتى يتمكن الناس من فهمي بشكل أفضل. في البداية لم آخذ الأمر على محمل الجد لأنني تلقيت الكثير من العروض كهذا العرض من قبل ولكنها لم تكن عروض جدية، ظننت أن تصوير الفيلم سيكون عملية معقدة وطويلة، لكن لحسن الحظ انتهى إنتاج الفيلم بسرعة، هذا الفيلم يصور الأشياء التي تحدث بحياتي بشكل جيد، تلك الأشياء التي لا يفهمها الناس عندما احدثهم عنها بنفسي.

متابعيني سيصدمون عندما يشاهدون الفيلم، لأنهم تعودوا من خلال مقاطع الفيديو على رؤية عبادة الكوميدي الذي يضحكهم، لم يعرفوا شيئاً عن حياتي الحقيقية ومخاوفي، من خلال هذا الفيلم سوف يتعرفون على عبادة الحقيقي.

كيف كانت تجربتك خلال تصوير الفيلم؟

لقد اعتدت الوقوف أمام الكاميرا كممثل، فأنا لا أشعر بالتوتر من وجودها، بل أشعر بالحياة أكثر، الفرق الوحيد هو أنني ولأول مرة أقف أمام الكاميرا بشخصيتي الحقيقية، لذلك أعتقد ان متابعيني سيصدمون عندما يشاهدون الفيلم، لأنهم تعودوا من خلال مقاطع الفيديو على رؤية عبادة الكوميدي الذي يضحكهم، لم يعرفوا شيئاً عن حياتي الحقيقية ومخاوفي، من خلال هذا الفيلم سوف يتعرفون على عبادة الحقيقي.

كيف ومتى قررت أن تصبح يوتيوبر؟

كان هذا عندما كنت في الثانية عشرة من عمري، عندما رأيت الممثل المشهور قصي خولي في الشارع، كان المارة يلتقطون صوراً معه، في تلك اللحظة قررت أن أصبح مشهوراً مثله، لكنه كان مجرد حلم طفولي، في الرابعة عشرة من عمري قررت ان أشارك في برنامج مسابقات طيور الجنة في الأردن، كان لدي حينها الثقة التامة بوصولي للنهائيات وأنني سأصبح مشهوراً بهذه الطريقة، لكن للأسف لم يعجب غنائي لجنة التحكيم، لكن هذا لم يقلل من ثقتي بنفسي، لذلك قررت أن أجرب طرقا أخرى مثل التمثيل، فقد نشرت أول فيديو لي على صفحة فيسبوك مشهورة، كانت ردود الفعل سلبية جداً، الكثير من الناس علقوا بإهانات لفظية وشتائم طالت عائلتي، لم يكن لدي مشكلة مع ذلك، لأنني أعلم أنه لا يمكن للجميع الإعجاب بالمقطع الذي صورته، لكن والداي لم يتحملا هذه الإساءات، لذلك منعاني من نشر مقاطع فيديو جديدة.

لقد بدأت من جديد في نشر مقاطع فيديو في عام ٢٠١٧ في هولندا، حينها نشرت مقطع فيديو جديد على الفيسبوك، لكنه لم يتلقى الكثير من الإعجابات، لذلك قررت أن أصنع شخصيات جديدة لمقاطعي المصورة، بعد عام ونصف صممت أول شخصية بعناية مع مراعات أدق التفاصيل، بعدها تدربت على تمثيل دور الشخصية، ثم صورت المقطع المصور وقمت بنشره مساءً، أذكر أنني انكببت على الصلاة والتضرع الى الله كي يحقق حلمي بالشهرة.

وبالفعل حقق هذا المقطع المصور نجاحاً باهراً، فقد حصل على عشرة آلاف إعجاب بيوم واحد فقط، هذا النجاح كان دافعاً لي كي أبتكر المزيد من الشخصيات وتصوير مقاطع مصورة لها ثم نشرها، لقد أحب الناس الشخصيات الجديدة أيضاً إذ حصلت المقاطع الجديدة على آلاف الإعجابات، مما شجعني على المتابعة والانتقال الى اليوتيوب حيث اكتسبت ملايين المتابعين.

ما سر رغبتك في الشهرة؟

الشهرة تمنحني الرضا والفخر بنفسي، خصوصاً عندما يعبر الناس لي عن إعجابهم في مقاطعي المصورة ويصرّحون بأنهم يعتبرونني كمثل أعلى لهم، لقد تخيلت هذا في صغري، لكنني اصبحت مدمناً على هذا الشعور عندما غدت شهرتي حقيقة.

وقد يكون من الصعب على الناس فهم هذا الشعور إن لم يختبروه بأنفسهم، أتمنى أن يقدرني الناس لإبداعاتي التي أقدمها لهم، طبعاً أنا أكسب المال من هذا العمل، لكن المال ليس هدفي الأساسي، يعتقد بعض الناس أن بمقدوري شراء سيارة ومنزل من عملي كيوتيوبر، لكن هذا غير صحيح، يمكنني فقط شراء الأشياء الصغيرة التي أرغبها، فهذا العمل لا يكفي لإعالة أسرة.

ألا تعتقد أنه من الضروري إنتاج محتوى للجمهور الهولندي كونك تعيش في هولندا حالياً؟

طبعاً، لكن كما يقال لا يمكننك التصفيق بيد واحدة، فأنا أحتاج إلى دعم من شركات الإنتاج الهولندية، أتمنى أن يساهم هذا الفيلم الوثائقي في اكتشاف موهبتي في التمثيل لأقدم شيء للجمهور الهولندي.

أليس عليك أن تتقن اللغة الهولندية بطلاقة أولاً؟

أنا أتحدث الهولندية لكن ليس بطلاقة، يمكنك القول باني أتحدث العامية بشكل رئيسي، فقد تركت المدرسة في الثامنة عشرة من عمري وليس لدي الكثير من المعارف الهولنديين لأتحدث اللغة معهم. وبنظري لا يجب على الممثل إتقان لغة معينة لإنتاج فيلم بهذه اللغة، فالممثل الجيد قادر على إتقان النصوص بأي لغة كانت، فهو يحفظ النص عن ظهر قلب.

لم يكن والدك راضٍ عن خططك المستقبلية في الفيلم الوثائقي، كيف ينظر والدك لمستقبلك؟

أبي لا ينظر لما أفعله بشكل جدي، يرى أنه من الواجب علي أن أبني أساساً جيداً هنا عن طريق تحصيل شهادة تعليمية، انطلاقاً من وضعنا كمهاجرين في هذه البلد، هو يرى أن الشخص المهاجر بلا شهادة تعليمية في هذه البلد عديم القيمة، لكنني أختلف معه في الرأي، فالشهادة التعليمية بالنسبة لي ليست أكثر من حبر على ورق، ليس لدي الاستعداد لأدرس لسنوات من أجل الحصول على وظيفة عادية وتلقي الأوامر من مدير والعمل من الثامنة صباحاً حتى الخامسة عصراً، هذه الطريقة في الحياة لا تناسبني، فأنا أملك هدفا مختلفا، هدف أكبر، فأنا أريد أكون حراً في تنظيم وقتي.

والدا صديقتي على سبيل المثال قالوا إن عملي لا يمكنني من كسب لقمة العيش عندما علموا انني ممثل، لذلك علي أن أبحث عن عمل جاد

ما هو شعورك اتجاه رأي والدك؟

إنه أمر صعب للغاية، والدي يؤمن أنني يجب ان أستمع إليه ما دمت أسكن في منزل العائلة، هذا يجعلني أشعر بالحزن، أعتقد أن هذا الأمر يتعلق بعاداتنا وتقاليدنا، فهناك المزيد من الناس الذين لا ينظرون إلى عملي بشكل جدي، والدا صديقتي على سبيل المثال قالوا إن عملي لا يمكنني من كسب لقمة العيش عندما علموا انني ممثل، لذلك علي أن أبحث عن عمل جاد، على حد تعبيرهم.

هكذا ينظر الناس في ثقافتنا إلى المهن الإبداعية، فهم يحترمون الأشخاص الذين يكسبون من المهن العادية أكثر من الفنانين الذين يحاولون تحقيق أحلامهم في عالم الفن، إنهم مقتنعون أن الفنان غير قادر على كسب دخل ثابت.

يظهر الفيلم الوثائقي إختلافاً آخر في الرأي بينك وبين أهلك حول علاقتك بصديقتك، فهم يطالبونك بالاختيار بينهما، ألم تشعر أن ذلك يضيّق المساحة للتعبير عن مشاعرك؟

لقد حاولت جاهداً إخبار والدي بمشاعري اتجاهها، لكن ردهما الدائم: شعورك مخطئ، ستفهم ذلك فيما بعد عندما تكبر، ولسوف تشكرنا لهذا.

هذا الفيلم الوثائقي منحني الفرصة للتعبير عن مشاعري، حتى لو عبرت عنها للغرباء، ربما يفهم الغرباء مشاعري، قبل تعلمي التمثيل كنت أبكي أو أخبر أحد الأصدقاء عما أشعر به عندما أكون حزينا، لكنني اليوم أعبر عن مشاعري بالتمثيل، أقف أمام المرآة لتأدية مشهد يحاكي الوضع الذي يُشعرني بالحزن وأبكي كأنني أبكي حقاً، التمثيل أمسى حياتي كلها.

meer documentaires over buitenbeentjes

  • Bespreking Helmut Boeijen 'Obada'

    Bij een viskraam in Zandvoort staat een Syrische jongen op zijn beurt te wachten. Hoe hij heet? wil de man achter de toonbank weten. ‘Obada’, antwoordt de jongen. Hij vult aan: ‘Ik heb twee miljoen subscribers op YouTube.’ De man kan het nauwelijks geloven: ‘Twee miljoen? Serieus? Wauw! Cool.’ Echt twee miljoen abonnees? vraagt een andere jongen, die ook op zijn visje staat te wachten, voor de zekerheid. ‘Ja, en een half miljard views.’

    Lees meer...

    Obada, die naderhand rustig zijn harinkje weghapt, is een YouTuber. Geen Nederlandse, maar een Arabische. Vanuit het Gelderse dorp Angeren verovert hij het Midden-Oosten. Hier stelt hij niks voor: gewoon een Syrische jongeling, zonder al te veel opleiding. Hij heeft de praktijkschool, waar ze hem volgens eigen zeggen ‘kankervluchteling’ noemden, niet afgemaakt. Arabische jongeren kennen hem echter als zanger, acteur en rapper. Als hij een video online zet, kan die binnen een uur zomaar 150.000 keer bekeken zijn. ‘Als ik niet beroemd was’, constateert hij nochtans mistroostig, ‘zou ik waardeloos zijn.’

    Influencer of niet, zoals elke opgroeiende jongen heeft Obada Kheireddin thuis gewoon te maken met ouders, die zich zorgen over hem maken. Omdat hij niet is gaan studeren. En vanwege dat vriendinnetje uit Irak, dat hij in het AZC heeft leren kennen. Niets voor hem, vinden zij. Past gewoon niet in de familie. Die houding zorgt al snel voor conflicten. ‘Misschien komt het door zijn beroemdheid’, meent zijn vader Rajaie. ‘Dat het hem naar zijn hoofd stijgt.’ Het kan natuurlijk ook door Nederland komen. In Syrië kon je als kind doen wat je wilde, stelt Rajaie strikt, maar uiteindelijk had je vader toch het laatste woord.

    Documentairemaker Sakir Khader dringt door tot de kern van het generatieconflict dat zich in de familie Kheireddin aftekent. Vooral tussen Obada en zijn vader, die in verschillende werelden opgroeiden en die nu toch in dezelfde moeten leven, loopt de spanning zienderogen op – al bevat deze film ook een bijzonder intieme scène van een heftige ruzie tussen Obada en zijn moeder. Khader lardeert de schermutselingen met aandoenlijke familievideo’s en een liefdevolle audioboodschap van Rajaie aan zijn zoon. Hoever ze ook van elkaar verwijderd dreigen te raken, op deze manier blijven ze toch onlosmakelijk met elkaar verbonden.

    Zo ontstaat een fraaie, geladen en aangrijpende coming of age-docu, die voor elke (ouder met een) opgroeiende tiener herkenbaar zal zijn en die door zijn achtergrond en setting toch nieuwe elementen toevoegt aan het welbekende verhaal van aantrekken en afstoten. Waarbij het steeds weer de vraag is of de liefde voor elkaar genoeg is om samen het leven te vervolgen, of op zijn minst de komende jaren met elkaar door te brengen.