Heeft Den Haag zich nog bemoeit met de montage?
'Nee. Maar het was wel lastig het verhaal goed te monteren. We hadden namelijk een eerste versie gemaakt en een aantal mensen ernaar laten kijken. Die zeiden na het zien van de film ‘nu mag er wel een bom op het Binnenhof’. Maar dat wilde ik juist niet! De documentaire moest ook hoop geven.'
Waar zie jij hoop dan in de documentaire?
'Nou, in de mensen die het verschil proberen te maken en zich iedere dag afvragen hoe de wereld buiten het Binnenhof door hun werk vooruit kan. Goede journalisten en politici die niet teveel met zichzelf bezig zijn. En ook in journalisten die hun taak als controleur van de macht heel serieus nemen. Maar ook iemand als Khadija Arib brengt hoop. Zij bewaakt echt het democratisch proces en de omgangsvormen in de Kamer. Maar de vraag blijft of politici in staat zijn zelf de politiek te hervormen. Als je je daarover bezorgd voelt na het zien van deze documentaire is dat ook goed, hoor. Want ik vind ook dat de film mag prikkelen.'
En wat is jouw eigen conclusie na een jaar rondlopen in de Eerste en Tweede Kamer: is de democratie aan een renovatie toe?
‘Ja, ik denk dat we meer mensen bij politieke beslissingen moeten betrekken en dat de politiek veel beter moet uitleggen waarom beslissingen worden genomen en waarom er soms dingen misgaan. Een van de problemen is dat politieke partijen maar een klein deel van de bevolking vertegenwoordigen. Ook vind ik het jammer dat door de vaste afspraken uit het regeerakkoord de functie van de Kamer is uitgehold; echte vlammende debatten zijn er te weinig.
De houdgreep die politici, voorlichters en journalisten op elkaar hebben is ook gevaarlijk. Door de massa camera’s is het voor politici haast niet mogelijk nog een authentiek antwoord te geven. Voorlichters zijn doodsbang dat hun politicus een fout begaat en halen daardoor elke menselijkheid en enthousiasme uit hen. In Hart van de democratie hebben we de leukste momenten met Khadija Arib gefilmd toen de voorlichter even niet aanwezig was.
De journalistiek is voor een goed functionerende democratie enorm belangrijk en ik vind dat de parlementaire journalistiek nu niet goed genoeg functioneert. Je bent er als journalist niet om vrienden te maken, maar om de macht te controleren en de burger juist en overwogen te informeren. Want als mij iets duidelijk werd na anderhalf jaar Binnenhof was het dit: mijn beeld van politici is compleet afhankelijk van wat journalisten en voorlichters laten zien.’