2Doc:

The Greatest Party On Earth

VPRO

De sjah van Iran organiseert in 1971, ter ere van het 2.500 jarig bestaan van de Perzische monarchie, het allergrootste feest ter wereld ooit.

© Hassan Amini / the greatest party on earth

De sjah heeft zichzelf uitgeroepen tot ‘King of Kings’ en wil voor vol worden aangezien door de internationale beau monde. Hij presenteert met zijn feest een nieuw en trots Iran; een land van olie en moderne seculiere waarden en niet van de zwaar religieuze normen. En geld is geen probleem!  Maar elk groots feest heeft een paar katers tot gevolg… Wat brengt al deze rijkdom en overvloed teweeg bij zowel het zeer arme deel als het zwaar religieuze deel van de bevolking?

© Hassan Amini / the greatest party on earth

Een internationaal vliegveld wordt aangelegd, inclusief een snelweg door de woestijn naar de oude ruïnes van Persepolis, waar een luxe ‘tent-city’ van 37 kilometer zijde wordt opgebouwd in een fabelachtige oase, met 50.000 zangvogels geïmporteerd uit Europa. Toprestaurant Maxim’s in Parijs wordt voor twee weken gesloten om ter plekke het uitbundige en luxueuze diner te verzorgen en Prins Bernard is er ook, evenals meer dan zestig vorsten, politici en staatshoofden

Ayatollah Khomeini spreekt van een ‘Duivels feest’ en ook de andere islamitische geestelijken zien het feest als een belediging van de islamitische waarden. De geestelijk leiders zijn de enigen met genoeg macht om de sjah omver te werpen. Het feest is de aanleiding tot de breuk tussen de religieuzen en de arme bevolking aan de ene kant en de sjah met zijn volgelingen aan de andere kant. Het blijkt de aanzet tot de islamitische revolutie die acht jaar later plaatsvindt.

The Greatest Party on Earth laat de spanningen zien tussen de sjah die de wereld wil laten kennismaken met een nieuw Iran, de mensen die daarvoor moeten zorgen, het gewone Iraanse volk en de islamitische geestelijken.

Regie: Hassan Amini, een internationale coproductie met o.a. BBC en VPRO

Polygoonjournaal over het feest van de Sjah

Meer documentaires over Iran die je gezien moet hebben

Wij aten vruchten van dezelfde moerbeiboom (2017)

Documentairemaker Saed Salamat kampte al sinds zijn jeugd met een schuldgevoel ten opzichte van de Iraanse oorlogsveteranen van de Irak-Iran-oorlog. Hij besloot naar Iran af te reizen en er een film over te maken in de hoop met de spoken uit zijn verleden te kunnen afrekenen.

1 uur, 99 jaar - Het 'flitshuwelijk' op z'n Iraans (2009)

Seks is één van de grootste taboes in Iran en daar hebben vooral de jongeren veel last van. Seks voor het huwelijk is verboden in de conservatieve islamitische republiek. Door de hoge werkeloosheid moeten steeds meer jonge Iraniërs noodgedwongen hun huwelijk uitstellen en daarmee stijgt de seksuele frustratie. De Iraanse autoriteiten hebben daarom een eeuwenoud Sjiitisch gebruik in ere hersteld: het zogenaamde tijdelijke huwelijk, de Sighe. Portretten van een aantal jonge Iraniërs, die van dit 'flitshuwelijk Iraanse stijl' gebruik hebben gemaakt. De documentaire biedt een uniek, soms tragisch, maar soms ook hilarisch kijkje in de keuken van de anders zo gesloten Iraanse samenleving.

Een inkijk in de Iraanse samenleving

Onze man in Teheran

Het was een zonsverduistering die Thomas Erdbrink (38) jaren geleden naar Iran bracht, nu is hij er getrouwd met een pittige fotografe, en een van de laatst overgebleven westerse journalisten in een land dat altijd ruzie heeft met de rest van de wereld. Onze Man in Teheran heeft een leven als een computerspel, vol valkuilen en gevaren, in Iran waar alles anders lijkt dan we dachten. Erdbrink, die vloeiend Perzisch spreekt, gaat voorbij aan de bekende clichés van boze baarden en vrouwen in het zwart, en geeft een unieke blik in het moderne Iran, waar vrouwen vaak de broek aan hebben en waar je een executie kan afkopen. Het heeft letterlijk jaren gekost om de toestemmingen te krijgen om Thomas te volgen tijdens zijn werk en persoonlijke leven in Iran. Het resultaat is ongekende toegang tot een complex land waar de samenleving schuurt en kraakt, maar waar het vergeleken met buurlanden Irak en Afghanistan een oase van rust is.