Rick droomt al jaren van een carrière in de landelijke politiek. Een jaar nadat hij is verkozen tot minister van Gehandicaptenzaken weet hij zeker: hij stelt zich verkiesbaar als Tweede Kamerlid voor het CDA. Gaat het hem lukken in de Tweede Kamer te komen?
Als z’n Rick Brinks beste vriend ineens zijn politieke concurrent wordt, ontbrandt de strijd om de macht binnen het CDA. Dan doet Lucille Werner ineens mee aan de race om een plek in de Tweede Kamer en raakt Rick aan het twijfelen. Zij komt ook op voor mensen met een handicap, heb je wel twee mensen nodig in dezelfde partij die dit doen? Wat zal Rick besluiten?
Regie: Ben Jebbink
Rick Brink
Rick Brink (1985) begon met goede moed en veel ervaring op zak aan de sollicitaties voor de kandidatenlijst van het CDA. Regisseur Ben Jebbink volgt hem bij deze lijststrijd. Hij haalt de lijst, maar op een ongunstig nummer: 24. Het geschatte aantal zetels voor het CDA is 12 tot 17. 2Doc.nl vraagt Brink hoe het was om tijdens dit proces gevolgd te worden en hoe hij erop terugkijkt.
Rick Brink is de eerste Minister van Gehandicaptenzaken, een officieuze functie die in het leven is geroepen door omroep KRO-NCRV. Dit om zaken waar mensen met een beperking tegenaan lopen op de politieke en media-agenda te zetten. Zelf heeft hij een broze bottenziekte, osteogenesis imperfecta, en wil vanuit zijn eigen ervaring iets veranderen in Den Haag.
Wanneer werd u benaderd met de vraag of ze een documentaire over u mochten maken?
‘De KRO-NCRV had mij gevraagd langer aan te blijven als Minister van Gehandicaptenzaken. Voor mij leek 1 april 2021 logisch omdat dan ook de verkiezingen zijn. Ik wilde natuurlijk graag meedoen aan de Tweede Kamerverkiezingen en daarop vroegen ze of ze daar een documentaire over mochten maken. Dat vond ik direct een goed plan.’
U wordt gevolgd bij een spannend proces. Voelde u geen extra druk doordat er een camera bij was?
‘Het was heel spannend, vooral ook omdat ik niet kreeg wat ik wilde. Dat maakt het heel kwetsbaar. Het is een echte documentaire, dus je ziet de strijd en de teleurstelling. Eerder werd er al een film over mij gemaakt, maar dat was heel erg feel good, dit is anders. Dit is een lijststrijd die wordt vastgelegd. Toen ik hoorde dat presentator Lucille Werner ook meedeed voor het CDA, werd het al spannend. Want zij heeft bijna dezelfde politieke agenda als ik. Zou je dan allebei in de Kamer komen, dan moet je strijden om je portefeuilles. Daarbij kwam zij binnen op nummer 10 en ik pas op nummer 24. Dat lag niet binnen de geschatte 12 tot 17 zetels. Ik ben heel gedreven, en was ook heel gedreven om op de lijst te komen, maar niet tegen elke prijs. Dus die worsteling tussen het wel graag willen, maar ook realistisch zijn, zie je wel terug. Ik ben heel benieuwd wat mensen ervan gaan vinden om mij zo te zien.’
Hoe kijkt u terug op het filmproces en de uiteindelijke documentaire?
‘De draaiperiode was heel leuk en gezellig. We hebben met een kleine, hele leuke crew gedraaid waarvan ik veel mensen al kende. Ik reed tenslotte al een jaar rond bij de KRO-NCRV. Ik vond het heel indrukwekkend om het eindproduct te zien. Er ging van alles door mijn hoofd; ik zag een strijdvaardig persoon en ik zag een heel pittig persoon. Ik vond het wel lastig om het moment terug te zien waarop ik de uitslag krijg van de kieslijst; je ziet de emotie die er bij mij zit. Achteraf denk ik ook van ‘jongen, had Hugo de Jonge nu geen berichtje gestuurd over de uitslag van de kieslijst’, maar ja, dat was the heat of the moment. Natuurlijk had ik, en ook het CDA, het liever anders gezien dan dat ik eerst ‘ja’ zei en me daarna toch weer terugtrok. Tegelijkertijd ben ik ook heel erg van what you see, is what you get. Ik ben heel benieuwd wat mijn vrienden van deze documentaire gaan vinden, zij kennen me ook als iemand met veel humor, maar je ziet hier vooral adrenaline.’
Als laatst: wat moet er volgens u gaan veranderen op het gebied van gehandicaptenzaken in de politiek?
‘Het is heel belangrijk om ervaringsdeskundigen bij besluitvorming te betrekken; dat kan zijn als raadslid of als ambtenaar. Als er maar meer mensen met een beperking, en ook met verschillende beperkingen, bij de overheid worden betrokken. Ik denk dat je dan automatisch inclusiever gaat werken. Want veel mensen denken simpelweg niet aan wat bepaalde regelingen, ontwerpen of wetten voor ons betekenen.’
Rick Brink werkt nu als directeur voor de stichting Belangenbehartiging Studeren & Werken op Maat. Daar helpt hij hoogopgeleide jongeren met een beperking aan een plaatsing op een werkplek. Daarnaast heeft hij nog een adviesbureau waarmee hij grote organisaties adviseert over een inclusiever en toegankelijker beleid voor mensen met een beperking.