Ik weet een huisje wit en glad, dat geen enkel deurtje had & Bekend maakt bemind, afl. 6

Radio Doc

VPRO

In deze uitzending van Radioatelier zijn de lange documentaire 'Ik weet een huisje wit en glad, dat geen enkel deurtje had' van Stefanie Visjager en de zesde aflevering uit de Minidoc-reeks 'Bekend maakt bemind' te beluisteren. De lange documentaire (met de lange titel) is een portret van de kinderboekenillustrator Mance Post (1925). Op 20 september 2007 kreeg zij de eerste Max Velthuijsprijs voor haar oeuvre als illustrator uitgereikt. In 'Bekend maakt bemind' raken twee mensen die elkaar niet kennen in gesprek.

Ik weet een huisje wit en glad, dat geen enkel deurtje had

Ik weet een huisje wit en glad, dat geen enkel deurtje had

Mance Post illustreerde onder andere boeken van Guus Kuijer, Annie M.G. Schmidt en Toon Tellegen. Ze kreeg op 20 september 2007 de eerste Max Velthuijs-prijs uitgereikt. Deze drie jaarlijkse oeuvre prijs voor kinderboekillustratoren is een initiatief van de P.C. Hooft-Stichting. Naar aanleiding van deze prominente prijs, brengt het Radioatelier een portret van Mance Post.

"Het is echt sappelen geweest. Ik was ontzettend arm. In die 52 jaar dat ik als illustrator werk is er veel verbeterd in onze positie. Daarom ben ik ook zo blij met deze prijs. Niet alleen dat het leuk voor mij is, het is belangrijk voor het vak. We zijn ineens opgetild, tot een PC Hooft prijs! Nou daar hadden we niet over durven dromen vroeger."

Mance Post illustreert ruim 50 jaar en werkte met veel schrijvers. Bekend werd ze met de potlood tekeningen in de Madelief-boeken van Guus Kuijer. De laatste jaren maakte ze school met lino's voor de dierenverhalen van Toon Tellegen.

In de documentaire vertelt Post over haar werkwijze, over haar 50 jaar geschiedenis in het vak, over de groei van het Nederlandse kinderboek en over haar leven. Programmamaker Stefanie Visjager volgt Mance tijdens haar dagelijkse ochtendwandeling door de buurt:

"Nou het ging over die prijs …..toen zei ik tegen Youp van het Hek bij de slager dat mijn dierbaren onderling hadden opgebeld …… om tegen elkaar te zeggen ‘zorg dat ze het niet allemaal aan zielige mannetjes geeft’. Ik ben helemaal niet van plan om het aan zielige mannetjes te geven, laat staan dat ik zoveel zielige mannetjes zou kennen! Toen wees hij op zich zelf en zei: hier ik ben een zielig mannetje. Ik zei; ‘Youp, jij hebt al zoveel prijzen gekregen!’ ‘Maar niet zoveel geld’ zei hij toen."

Bekend maakt bemind, afl. 6 - Minidoc

Een serie van Ant Haima, Margot de Nooijer en Leo Knikman, NPS

Zet twee mensen die elkaar niet kennen aan een tafeltje, geef ze een drankje en luister naar wat ze elkaar te vertellen hebben.