Janna Reinsma en haar goede vriendin Lone reageren heel verschillend op de klimaatcrisis. Beiden zijn bezorgd over de nabije toekomst, maar Janna steekt desondanks toch vrij vrolijk haar kop in het zand, terwijl Lone er vaak met bezwaard gemoed aan denkt.
Zondvloed
Klimaatangst wil ze dat niet noemen. Lone: “alsof ik dagelijks denk dat de zondvloed komt of zo”. En toch werpt het klimaat een schaduw over het dagelijks leven en beïnvloedt het haar ambities: “Ik vind bijna geen enkel werk relevant in de context van een wereld die vergaat.
Is het doemdenkerig om zo te somberen over hoe onze diersoort zichzelf te gronde richt? Valt klimaatverdriet te fiksen? Of hebben we allemaal een gezonde dosis klimaatangst nodig?