Voor Susi, Rien, Henk, Martini, Hanne en Bunny vormt de aanslag een keerpunt. Ze verliezen een vriend, hun biotoop en hun jeugdige onschuld. Greenpeace krijgt na de aanslag zoveel aandacht dat de organisatie snel uitgroeit tot een multinational. Niet iedereen voelt zich daarbij thuis en de meesten zoeken na een leven vol actie een vrediger bestaan. Ze willen in alle rust hun kinderen opvoeden en creëren op Waiheke een nieuwe groene thuishaven. De concrete milieuproblemen zijn inmiddels abstracte klimaatproblemen geworden: "Die nucleaire transportschepen onderschep je, maar klimaat: wat moet je daar nou in godsnaam mee?" (Martini)

Nooit eerder vertoonde beelden en verhalen uit eerste hand vormen samen een levendig beeld van het reilen en zeilen aan boord van de Rainbow Warrior en de legendarische acties van deze toonaangevende, nog even strijdbare generatie milieubeschermers.

The Rainbow Warriors of Waiheke Island werd tijdens IDFA 2009 genomineerd voor de 'IDFA Award for Dutch Documentary' voor beste Nederlandse documentaire en eindigde in de top 5 van de publieksfavorieten.

Regisseur: Suzanne Raes