Henk Burger en Arno Peeters, Human

Opeens is het moment daar: afscheid moeten nemen van je vader. Henk Burger is al jaren bezig een programma te maken over de moeizame relatie die veel mensen met hun vader hebben. Uitgangspunt is een hoorspel uit 1988 waarin acteur Bert Stegeman zijn rol van dode gewoon doorspeelde nadat hij het overlijden van zijn vader had vernomen. Bert heeft het hoorspel nooit durven afluisteren, maar doet dat op verzoek van Henk Burger wel. In aanwezigheid van regisseur Marlies Cordia, die zich de opnames levendig herinnert. Henk Burger luistert vanuit de regieruimte met Bert en Marlies mee en stuurt hun gesprek. De herinneringen aan hun vaders komen als vanzelf naar boven. De moeilijke communicatie, het niet kunnen uiten van gevoelens. Henk laat het project daarna liggen. Maar als zijn eigen vader plotseling ernstig ziek wordt besluit hij zijn radioprogramma af te maken. In tegenstelling tot de anderen die hij voor zijn radioprogramma sprak heeft Burger nog tijd om te doen wat hij nooit eerder durfde. Dus gaat hij het gesprek eindelijk maar eens aan, met ontroerend resultaat. Hij praat met zijn vader over hun emoties, het onderlinge onbegrip, de dood en hoe je wordt wie je bent. Dan blijkt Henks vader ongeneeslijk te zijn en komt de realiteit het programma binnensijpelen. Doden Spelen is een indirect advies aan al die kinderen die tot nu toe een goed gesprek met vaders uit de weg gaan. Doden spelen is ook een zoektocht van een programmamaker naar de echtheid van emoties, de authenticiteit van radiogesprekken en de drang om emoties te beheersen o.a. door ze vorm te geven in acteren, regisseren of monteren. Misschien is dat beheersen wel een vorm van overleven?
Samenstelling: Henk Burgers. Techniek: Arno Peeters. 'Doden spelen' kwam tot stand met steun van het Stimuleringsfonds Nederlandse Culturele Omroepproducties.