Toen hij 13 was ontvluchtte Wiam Al-Zabari Irak met zijn moeder, broer en zus. Tijdens deze angstige periode was zijn vader echter afwezig. Nu onderneemt Wiam een liefdevolle en intense zoektocht naar de geschiedenis van zijn vader en familie. Verteld in een ontroerend, persoonlijk bericht aan zijn eigen zoon Nour.

Vijfentwintig jaar geleden vluchtte het gezin van filmmaker Wiam Al-Zabari midden in de nacht weg uit Bagdad. Wiams vader wachtte hen op in Nederland. Toen ze eindelijk werden herenigd, was zijn vader een gebroken man. Dit traumatiseerde de jonge Wiam. Maar in de jaren die volgden, werd er thuis niet over gepraat.

Nu is Wiam zelf vader. In Mijn vader, Nour en ik verbreekt hij de stilte en gaat het gesprek aan met zijn vader, moeder, broer en zus. Hij is vastberaden erachter te komen wat er destijds precies is gebeurd. En vooral ook: om zijn 9-jarige zoon Nour niet dezelfde zwaarte mee te geven die zijn vader, zonder het te willen, op hem heeft gelegd. Het resultaat is een prachtig, vaak humoristisch en zeer persoonlijk portret van liefdevolle familie waarin ieder lid – en iedere generatie – zijn eigen verhaal en herinneringen heeft.  

Regie: Wiam Al-Zabari
Omroep: EO