In de jaren ’80 timmerden vrouwen aan de weg met onderzoek, publicaties, tentoonstellingen en de oprichting van het netwerk Vrouwen Bouwen Wonen. Aan de TU Delft studeerden inmiddels net zo veel meisjes als jongens af als bouwkundig ingenieur. Na die tweede 'feministische golf' werd het stil: de emancipatie van de vrouw werd als 'voltooid' verklaard. Er was geen minister of staatsecretaris meer om emancipatiebeleid te ontwikkelen, vrouwenorganisaties werden ontbonden en afdelingen Vrouwenstudies aan universiteiten opgeheven.
Vrouwen van verschillende generaties spannen zich nu in om de vergeten architectes weer in het licht te brengen. Jonge bouwkundig ingenieurs zoeken naar hun voorgangsters, en het Nieuwe Instituut, verantwoordelijk voor de Rijkscollectie voor Architectuur en Stedenbouw, zet zich in onder de noemer Collecting otherwise. Recente publicaties werpen een nieuw licht op de architectes van een eeuw geleden en belichten de feministische perspectieven van hedendaagse vakvrouwen, van Jakoba Mulder tot Luzia Hartsuyker en van Margaret Staal-Kropholler tot Timmie Thio.